Wczoraj (19 lutego 2017 w Warszawie) zmarła znakomita aktorka Danuta Szaflarska. Legenda polskiego kina i teatru miała 102 lata. Gwiazdę powojennych filmów widzowie pokochali dzięki takim obrazom jak „Zakazane piosenki” czy „Pora umierać”.
Oto najpiękniejsze cytaty wspaniałej aktorki:
„Ludzie często mnie pytają, co robić, aby tak długo żyć? Nie wiem. Ja niczego specjalnego nie robię. Po prostu kocham życie we wszystkich jego barwach, odcieniach i cieniach. Życie jest cudem. Zawsze”.
„Najtrudniejsze dla kobiety jest, jak kończy trzydzieści lat, bo wtedy wie, że opuszcza młodość. Tak stało się ze mną. A potem to już była tylko zabawa! 50, 70, 90!”.
„W tym, co robię, staram się zachować naturalność. Uważam np., że nie ma sensu ukrywać na siłę wieku. Wszelkie próby odmładzania się podkreślają tylko, że się jest starym. Myślę, że trzeba się normalnie, spokojnie starzeć. Każdy wiek ma też swoje radości, nie tylko zmartwienia”.
„Każdy się boi śmierci ale ja o tym nie myślę. Po co mam myśleć, skoro to jest nieuniknione. Myślę o życiu, a o tym, no trudno, przyjdzie, to wtedy będę się bała, jeżeli zdążę zauważyć. Bo może spadnę z samolotem.”
„Żeby wybrali zawód, który będą kochać. To jest najważniejsze. Jeżeli się nawet pomylą, to warto jeszcze zmienić. Ja to wiem bo moja mama była nieszczęśliwa, że była nauczycielką. Marzyła, żeby zostać aktorka i jej marzenie spełniło się we mnie.”
„Miałam to szczęście, że nikt z moich najbliższych nie zginął ani nie został ranny, ale gdy przypominam sobie czas powstania warszawskiego, to trudno mi dziś zrozumieć, jak udało nam się przetrwać tę gehennę aż 63 dni. Okazuje się, że człowiek jest w stanie przywyknąć do wszystkiego. Nabiera z czasem jakiejś twardości, odporności”.
„Jestem zahartowana wojną, powstaniem. Cierpiałam głód miej więcej przez 12 lat bo i w czasie studiów, i podczas wojny, i w powstaniu. A po wojnie też się nie przelewało. To pewnie dlatego żyję tyle lat”.
