Dobra-noc. Sabina Waszut

„Dobra-noc” to opowieść o relacjach rodzinnych, poczuciu przynależności do lokalnych społeczności, osamotnieniu i wykluczeniu, ale także o toczącej się XX wieku walce między ludowymi wierzeniami i nowoczesnymi, naukowymi wyjaśnieniami niezrozumiałych zdarzeń.

Dobra-noc. Sabina Waszut

Nowa powieść Sabiny Waszut, laureatki nagrody “Pióro” na Festiwalu Literatury Kobiet, pokazuje mikrokosmos śląskiej wsi, w której tradycyjne wierzenia nie utraciły swojej mocy wyjaśniania tajemnic życia i śmierci.
W maleńkiej wsi Dobra, leżącej nieopodal Częstochowy, Jadwidze i Michałowi Pecynom rodzi się siódma córka. Według dawnych wierzeń, siódma córka w rodzinie mogła stać się zmorą – duszą, która w nocy wychodziła ze śpiącego ciała i dusiła wybraną ofiarę, powodując chorobę, a czasem nawet śmierć. Celem ataków zmory najczęściej padali młodzi i dojrzewający chłopcy.
I choć w połowie XX wieku teoretycznie nikt już w zmory nie wierzy, a do wsi małymi krokami wchodzi nowoczesność, siódma córka, Krysia nie budzi zaufania mieszkańców Dobrej i jest traktowana przez nich z rezerwą. Ona sama również stroni od ludzi i jako najmłodsza pełni rolę opiekunki starzejących się rodziców. Jadwiga, która pragnęła syna i po narodzinach Krysi podupadła na zdrowiu, nie potrafi w pełni zaakceptować swojej córki, ani pomóc jej w znalezieniu wspólnego języka z mieszkańcami wsi.
Przybycie do wsi bratanka młynarza, Jury, kończy samotność dziewczyny. Chłopak wyraźnie interesuje się Krysią. Młodzi spotykają się kilka razy w owianej ponurą sławą Leśniczówce, w której podczas wojny Niemcy zamordowali partyzantów. Po kolejnym spotkaniu Jura nagle się rozchorowuje i zostaje przewieziony do szpitala. Nieznana choroba chłopaka budzi u mieszkańców wsi podejrzliwość, która obraca się we wrogość wobec Krysi. Ludzie zwracają się przeciwko niej, jednocześnie na światło dzienne zaczynają wychodzić nieznane dotąd tajemnice rodziny Pecynów oraz społeczności Dobrej.

O autorce

Sabina Waszut – pisarka, laureatka nagrody Pióro, nominowana również do Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus w 2014 roku. Jest autorką pięciu książek: „Isabelle” (2013), napisanej wspólnie z Mariuszem Witeską, „Rozdroża” (2014), „W obcym domu” (2015), „Bar na starym osiedlu” (2016) i „Zielony byfyj” (2017).