„Dziedzictwo Karny” to epickie zwieńczenie sagi, która podbiła serca czytelników na całym świecie. Osierocona przez matkę Karna wyprowadza się wraz z ojcem z Kopenhagi do rodzinnego Reinsnes. W małej społeczności dziewczyna zajmuje szczególne miejsce za sprawą swojej choroby. Karna cierpi na epilepsję. Liczne ataki odciskają piętno na jej osobowości. Jest niezwykle poważnym, nieco dziwnym i bardzo religijnym dzieckiem, które pięknie śpiewa. Wierzy, że żarliwe czytanie Pisma Świętego pewnego dnia uleczy ją w cudowny sposób. Pozbawiona uwagi – pochłoniętego sobą i poszukiwaniem miłości – ojca, Karna nawiązuje niezwykle silną relację z babką Diną. Dotkliwie doświadczona przez życie dziewczyna potrzebuje wsparcia, by zmierzyć się ze swym dziedzictwem, którego nie jest w stanie udźwignąć.
Wassmo po raz kolejny uwodzi czytelnika tym, w czym jest najlepsza – rozbudowaną, wirtuozerską psychologią postaci. W skomplikowanych, wielowymarowych bohaterach namiętności nieustannie walczą z rozsądkiem i poczuciem obowiązku. „Dziedzictwo Karny” to zrealizowana z rozmachem opowieść o tym, co się kryje w ludzkim sercu, o wyborze, zdradzie oraz o miłości. W „Księdze Diny” czytelnika porywał sugestywny obraz dzikiej natury głównej bohaterki – Dina kroczyła swoimi ścieżkami, kierowała się własnym kodeksem moralnym, posuwała do okrucieństwa. Nie mniej przepełnione dramatyzmem „Dziedzictwo Karny” wyróżnia bardziej wyciszona, nieco kontemplacyjna narracja – współgrająca z malowniczymi opisami Skandynawii oraz kunsztownym i niezwykle obrazowym językiem. Klimat dopełniają drobiazgowo oddane realia norweskiego społeczeństwa końca XIX wieku, przeżywającego głębokie przemiany epoki industrializacji.
„Dziedzictwo Karny” doskonale zamyka pełną namiętności i zbrodni sagę, łamiącą społeczne tabu. Jest trzecią i ostatnią powieścią w trylogii, na którą składają się dwa wcześniejsze tomy „Księga Diny” i „Syn szczęścia”. Każdą część, współtworzącą intrygujacą opowieść, możemy czytać jako odrębną historię.
Herbjørg Wassmo
To wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesterålen. Zadebiutowała w 1976 zbiorem wierszy „Skrzydlaty zespół”, zasłynęła jednak jako autorka znakomitych powieści, w tym trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, otrzymała między innymi prestiżową nagrodę literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz Nagrodę im. Amalie Skram. Najbardziej znanym jej dziełem jest „Księga Diny” zekranizowana w 2002 roku. Norweska autorka ma na koncie także wiele nowel i sztuk teatralnych. Jej książki zostały przetłumaczone na dwadzieścia sześć języków, między innymi angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, rosyjski, japoński i hebrajski.
