-
Odp.
-
Mineły dwa miesiące odkad nie jesteśmy razem a ja cały czas czuje się tak jakby to wczoraj zamkneły się za nim drzwi. Napady paniki, ciągłe bezlitosne myśli i pytania dlaczego, co można było zrobić inaczej żeby do tego nie dopuścić? Byliśmy ze sobą 10 lat i nagle w ciągu jednego dnia wszystko się skończyło, nie mamy ze sobą żadnego kontaktu. „Chce żyć swoim życiem, robić to na co mam ochotę i odpowiadać tylko za swoje życie”. Do gry weszły alkohol i dragi, które skutecznie odsuneły go ode mnie.
Jestem pod opieką psychiatry raz w tygodniu chodzę na psychoterapie ale narazie bez zmian. Jak wam udało się pokonać ból i leki po rozstaniu? Czy poza upływającym czasem istnieje złoty środek?
Kochana, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Super, że chodzisz na psychiatry, ale musisz chcieć z nim współpracować! Samo chodzenie nic Ci nie pomoże. A ja polecam wejść w wir pracy, znaleźć dodatkowe zajęcia, żeby mieć jak najmniej czasu na myślenie o przeszłości. Trzymam kciuki!!!!!!
Czasem klin klinem trzeba zabić. A poza tym najlepiej skupić się w tym czasie wolnoprzebiegowym na sobie. Na swojej pasji, figurze, czy pracy. To znacznie pomaga!
Ból rozumiem doskonale. Czasem nic nie da się zrobić, trzeba czekać, aż minie. Mnie ostatnia, niespełniona miłość trzymała przez dziesięć miesięcy. Dziesięć miesięcy od momentu, w którym usłyszałam, że nie będziemy się spotykać. Jak walczyłam z myślami na jawie, to przychodził we śnie. Jak próbowałam zapomnieć, to wszystko mi o nim przypominało. Przeżyłam. Przyznaję, że myślałam, że to już się nie skończy. Ale przeszło. Dość nagle. Po prostu zorientowałam się, że jestem wolna. Że już nie tęsknię. Że nie czekam na cud. Że on jest nadal ważny, ale mogę żyć bez niego.
Nic innego nie wymyślisz jak nowa randka. Nawet jak nie wierzysz, że to jest naprawdę to, nawet jak masz wątpliwości. Trzeba wyjść z domu, dobrze się ubrać, poflirtować. Nic więcej nie musi się wydarzyć, ale poczujesz się lepiej, na wyższych obrotach. Spotkaj się z kimś, nie siedź w domu.
EsteraS randka to dobry pomysł, ale przecież nie każdy ma odwagę zaraz po rozstaniu próbować swoich sił w kolejnych relacjach. Może na początek spotkania z przyjaciółmi, koleżankami, niech coś z tego wyniknie naturalnie, bez presji… Bo jeśli randka nie wyjdzie, to depresja się tylko pogłębi…
Róża, pomyśl, jeśli brakuje ci towarzystwa, zainteresowania, rozmowy, ciepła drugiego człowieka, a przecież po rozstaniu tego właśnie brakuje, to nie ma co sięgać po kolejne uspokajacze. Trzeba rozejrzeć się za kimś innym. Im szybciej, tym lepiej. Tylko bez napięcia i zakładania, że pierwszy spotkany facet, to będzie lekarstwo na wszystko…
Dbanie o siebie i wyjście do ludzi! Gotuj sobie zdrowe obiadki, pij dużo wody, pamiętaj o aktywności fizycznej, którą najbardziej lubisz i odśwież kontakt ze znajomymi – to zawsze świeża energia!
A pojawiający się niepokój trzeba po prostu zaakceptować, zamiast z nim walczyć. Jeśli ta osoba była dla Ciebie ważna, a uczucie prawdziwe – to naturalne, że tak się czujesz. Umiesz kochać, więc będzie Ci dane 🙂 Potrzebujesz teraz czasu i cierpliwości.
A może wciągnij się w jakiś nowy serial, aby zająć myśli?
