-
Odp.
-
…czyli o tym, co nie przyszło łatwo, o co warto było się starać i na co czekało się z wypiekami na twarzy.
Jakie są wasze luksusowe skarby? 😉
[usunięto_link] wrote:
…czyli o tym, co nie przyszło łatwo, o co warto było się starać i na co czekało się z wypiekami na twarzy
Do tego opisu pasuje mój pierwszy komputer :). Nie przyszedł łatwo, bo musiałam sobie na niego zarobić w głupkowatej pracy jaką jest akwizycja. Ehh jak sobie przypomnę…brrr. Warto się było starać, bo gdybym się nie postarała tobym komputera nie miała, no a jak można żyć bez komputera ? ;). Czekałam z wypiekami na twarzy- jak tylko uzbierałam potrzebną kwotę (codziennie dostawało się gotówkę) to zrezygnowałam z dalszej pracy i pospieszyłam do sklepu.
To taki błahy przykład, ale naprawdę się cieszyłam z tego komputera. Nie był to luksus, w domu był już jeden, ale chciałam mieć własny, tylko i wyłącznie do swojego użytku.
O, jak to nie luksus? Własną krwawicą zdobyty 😀 I mogłaż luksusowo zrezygnować z dalszej pracy w niefajnym miejscu i z niezbyt przyjemnych obowiązków.
Wtedy to się człowiek potrafi cieszyć jak głupi!
ja też komputer – spłacałam go w 11 ratach i jak się skoczyły to miałam poczucie, że sama zupełnie sobie go kupiłam i opłacałam co miesiąc 🙂 stare czasy
Hehe, w moim przypadku był to wyczekany i wymarzony aparat – prawdziwa lustrzanka, którą będę mogła realizować w końcu swoje fotograficzne wizje 😉 I też były raty, ale satysfakcja jaka!
Teraz tylko co jakiż czas jakiż filtr, czyżcidełka, obiektyw…Luksusowo sobie wypracowane i zasłużone 😉
Moja pikowana torebka od Chanel. Czułam się jak w niebie jak ją pierwszy raz założyłam:)
[usunięto_link] wrote:
Taka nieduża i na łańcuszku…? 🙂
Si, si 😀
chanel 2.55, zawsze o niej marzyłam, wygląda tak:
[usunięto_link]
