„Historie kryminalne i obyczajowe. Wiek XIX. cz. II” – Piotr Ryttel, Karol Ryttel

W II tomie serii, „Historie kryminalne i obyczajowe. Wiek XIX. cz. II” autorzy przeplatają historie tragiczne z tymi o mniejszym natężeniu dramatyzmu, a nawet humorystycznymi. Jedną z historii jest: „Więzienie w Niżnym Nowogrodzie”.

„Historie kryminalne i obyczajowe. Wiek XIX. cz. II” – Piotr Ryttel, Karol Ryttel

Uwagę przeprowadzających kontrolę zwróciły dwie cele, najwidoczniej przeznaczone na miejsce tortur i znęcania się nad więźniarkami. Pierwsza cela znajdowała się na piętrze budynku, w ciemnym korytarzu. Miała nieco ponad 5 łokci długości i dwa szerokości. Była ciemna, bez okna i oświetlenia. Nie było w niej ogrzewania.

W ścianie celi umocowane były dwa metalowe kółka. Jedno wyżej, około trzech łokci nad podłogą, drugie niżej. Łatwo było domyślić się, do czego służyły. Gdy zakutą w łańcuch osadzoną przymocowano do górnego kółka, to zmuszona była stać przez okres kary z podniesionymi do góry rękami, gdy do dolnego – musiała klęczeć. W obydwu sytuacjach nie było możliwości poruszania się i choćby w minimalnym stopniu zmiany pozycji.

Amatorzy historii miłosnych i romantycznych zainteresują się opowiadaniem o zbóju noszącym egzotyczne miano – Kara Ali. Nie brakuje tu także opowiadań o okrutnej obojętności ludzkiej. Również o tym jak szanowani obywatele, w tym wysoki urzędnik magistratu, swoim niecnym działaniem doprowadzają młodą dziewczynę do tragedii.

Piotr Ryttel

Należy do zespołu redakcyjnego „More Maiorum” – internetowego magazynu genealogicznego. Zajmuje się wydarzeniami historycznymi z XIX i XX wieku. Postawił przed sobą zadanie przekazywania wiedzy o zdarzeniach ważnych, a dziś już nieznanych lub często zapomnianych. „Historie kryminalne”, których jest autorem, wywołują emocje, a jednocześnie pozwalają poznać dawne obyczaje. Czytelnik ma również możliwość poznania przepisów prawnych obowiązujących na ziemiach polskich pod zaborami.

Karol Ryttel

Dzięki studiom językowym na uniwersytetach w Warszawie, Wilnie i Kłajpedzie, posiada wiedzę, która wykorzystana została przy tworzeniu „Historii kryminalnych”. Jest też ich pierwszym korektorem. Interesuje się kryminologią i pracą operacyjną policji.