W przeciwieństwie do zachodu, Indonezyjczycy żyją wolniej. Wolą dbać o przekazywanie swojej bogatej tradycji na kolejne pokolenia, zamiast podążać za bogactwem, jak to robią współczesne społeczeństwa.
Ich brak pośpiechu podkreśla często spotykana praktyka medytacji w pobliżu głębokich lasów i lazurowych wybrzeży, dzięki której wydobywają z siebie pozytywną aurę. To sprawia, że ludzie wyspy są postrzegani jako wyjątkowo serdeczni.
Skromnie i w zgodzie z naturą
Przemierzając archipelag łatwo dostrzec, jak z pozoru odrębne regiony łączy jedna aura pozytywnego nastawienia do życia. Spotkamy tutaj cztery grupy etniczne – Minangów, Balijczykó, Sasaków, czy też Masakarczyków – które mimo różnic tak samo cenią sobie proste życie w szałasach w otoczeniu bujnej roślinności. Rdzenni mieszkańcy również nie wyobrażają sobie życia bez codziennej zabawy z przyrodą, gdy polują, zbierają zioła, lub z pasją obserwują egzotyczne zwierzęta. Każda z nich ceni optymizm, otaczając się przedmiotami pełnymi koloru, co podkreśla ich wdzięczność wobec stwórców.
Historia Indonezji zachwyca tańcem i śpiewem
Podążając śladami plemienia Gayo, zamieszkującego prowincję Aceh, można spotkać młodych mężczyzn ubranych w czarne kostiumy zdobione haftowanymi motywami plemiennymi o symbolicznym charakterze. Wybijają swój rytm klaszcząc w dłonie, uderzając się po piersiach i udach odprawiając tradycyjny taniec nazywany Saman. Tutaj wszem i wobec taniec ma moc oczyszczenia. Na Celebesie można podziwiać chóry tubylców- muzyków tworzących hipnotyzujące dźwięki na prymitywnych instrumentach, takich jak bambusowe ksylofony i jednostrunowe lutnie smyczkowe. Podobnie na Jawie, Bali i dziewiczym Borneo prawdziwym balsamem dla uszu jest muzyka gamelan – dźwięki metalowych gongów z rytmem przenikają się z uderzeniami wygrywanym przez bębny, cymbały i instrumenty strunowe, wprowadzając ludzi w hipnotyczny nastrój podczas licznych ceremonii. Indonezyjczycy uważają, że życie jest tak piękne, że warto je świętować przy każdej okazji.
Bali – raj ludzi szczęśliwych
Jest tutaj niezwykłe miejsce, które się wyróżnia. O ile w Indonezji przeważa wiara muzułmańska, w magicznym regionie Bali zakątku dominuje hinduizm. Balijczycy, bardzo religijni w swojej naturze, obchodzą święta praktycznie każdego dnia, dążąc do szczęścia poprzez wyciszenie ich trosk modlitwą. Ale także wierzą, że radość potrafi uzdrawiać.
Składając ofiary duchom i bogom dążą do osiągnięcia harmonii z naturą, przez co można tu z łatwością podpatrzeć rytuały białej magii, mającej na celu oczyszczenie umysłu i ciała. Ten wulkaniczny zakątek Indonezji jest często nazywany jej perłą a tubylcy wierzą, że może ona obdarować kogoś mocą do osobistej przemiany. Chętnie witają turystów swoim balijskim uśmiechem pełnym tajemniczości, dzieląc się radością z chwili w degustacjach i podczas zabaw.
– Ludzie południowej Azji bardzo sobie cenią bycie religijnym, ponieważ modlitwa pomaga im w wewnętrznym wyciszeniu. W Europie wciąż pozostajemy wobec siebie lekko podejrzliwi, w szczególności jeśli chodzi o pochlebstwa. Natomiast w Indonezji ten dystans znika – zawsze zachęcam swoich podopiecznych na Bali, żeby wyraźnie odwdzięczali każde ciepłe przywitanie i gest szacunku, bo dzięki temu wyspa zachowuje pozytywną, relaksującą atmosferę – opowiada Ada Stolarczyk, współorganizatorka Wyprawy na Bali i Gili.
Wszystkie kultury Indonezji uczą nas, jak bardzo radość w naszym życiu zależy od naszego nastawienia do ludzi. Tutaj otrzymuje się ją w zamian za nasze ciepło i szacunek wobec innych. Widać, że najmocniej łączą nas drobne gesty. Pomoc w przenoszeniu ciężarów.
Rozmowa o dniu z życia niezauważalnego sprzedawcy na pchlim targu, czy też wspólne, eksperymentalne tworzenie przysmaków z owoców i ziół. Z racji wszechobecnej serdeczności ludzi Indonezji, te proste zdarzenia dają poczucie spełnienia, które ciężko spotkać we współczesnym świecie. Widząc tyle wdzięczności wobec życia u tubylców, sami zaczynami być za nie wdzięczni – tańcząc i śmiejąc się w pełni przekonania, że kolejny dzień będzie lepszy.
Ada Stolarczyk
Wysokie Wibracje
