Jednocześnie postęp cywilizacji ograniczył znacznie ruch i wysiłek fizyczny w codziennym życiu.
Większość osób dorosłych, a także dzieci prowadzi siedzący tryb życia, korzysta z wind zamiast schodów, jeździ autobusami czy samochodami w miejsce pokonywania odległości na piechotę, a zatem unika regularnych obciążeń układu kostnego, odpowiedzialnych za prawidłowy metabolizm kości.
Konsekwencją powyższych zjawisk jest zwiększanie się liczby osób, u których stosunkowo wcześnie kości tracą swoją masę, jak również wytrzymałość na obciążenia.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała osteoporozę za drugą chorobą o zasięgu społecznym, Wg IOF (Międzynarodowej Fundacji Osteoporozy) jedna z trzech kobiet w wieku powyżej 50 r. ż. będzie miała osteoporozę, podobnie jeden z pięciu mężczyzn.
Przyjmując powyższą statystykę, w Polsce, przy populacji 11 mln 600 tysiecy osób po 50 r.ż (stan na dzień 30 VI 2004), szacuje się, iż osteoporozą może być dotkniętych ok. 2, 2 mln. kobiet i ok. 1 mln. mężczyzn.
W 2050 r. na całym świecie odnotuje się do 6.3 mln. złamań osteoporotycznych, podczas gdy w 1950 r. było ich 1,6 mln.
Co 30 sekund jedna osoba z Unii Europejskiej doznaje złamania z powodu osteoporozy.
Jedna z pięciu osób starszych, która doznała złamania szyjki kości udowej, umrze w ciągu sześciu miesięcy po złamaniu.
Priorytetem staje się wczesna profilaktyka i prawidłowe leczenie osteoporozy, zanim dojdzie do jej najgroźniejszego powikłania – złamania!
