Autorka pozwala nam spojrzeć natę tragedię oczami cierpiących obywateli. W tym strasznym czasie dla wielu z nich pisanie pamiętników staje się narzędziem przetrwania, namacalnym przypomnieniem ich człowieczeństwa. Alexis Peri odzyskuje utracone opowieści, rzucając światło na jeden z najciemniejszych epizodów drugiej wojny światowej.
Wrzesień 1941 roku. Wehrmacht staje u bram Leningradu. Odcięte od świata miasto czeka 29 miesięcy walki o przetrwanie. Przegra ją prawie milion cywilnych mieszkańców.
„Moje ręce i nogi ledwie słuchają poleceń mózgu. […] Z powodu zimna już po przejściu krótkiego odcinka kończyny odmawiają posłuszeństwa”. – Aleksandra Lubowska
„[…] nic nikogo nie rusza. Kiedy któraś powiada, że jej mąż umiera, a dzieci leżą opuchnięte, inna odpowiada na to, że jej maż już zmarł, tak jak dwoje z trojga jej dzieci”. – Esfir’ Lewina
