- Odp.
Witajcie, mając na uwadze wydarzenia minionego weekendu chciałbym poruszyć trudny temat: Jak pomóc osobom, którzy stracili najbliższych. Każdy z nas kiedyż na taki moment natrafi i pewnie nie każdy wie jak wtedy się zachować. Co zrobić żeby pomóc drugiej osobie.
Poprosiłem czterech znakomitych psychologów (panią Katarzyna Swojak, Aneta Boryczko, Elżbieta Kłosińska oraz Aleksandra Semla-Baron), aby wsparli swoją wiedzą tę dyskusje. Ze względu na ograniczony czas pań psycholog, które nie będą w stanie na bieżąco dyskutować razem z nami, po tygodniu istnienia wątku zbiorę i przeżlę im wszystkie pytania jakie pojawią się w tym wątku. Mam nadzieję, że inicjatywa zostanie doceniona. Panie psycholog robią to całkowicie za darmo, a idea mam nadzieję wydaje wam się słuszna.
Aby zapłodnić was pytaniami, poniżej wypisałem własne, na które szczerze chciałbym otrzymać ekspercką odpowiedź:
Jak postępować w chwilach tragicznego wypadku? Jakie zabiegi stosuje psycholog/terapeuta, by wyciągnąć osobę z załamania nerwowego? (aby ubrać pytania w kontekst znajomy mojej przyjaciółki uległ wypadkowi i zapadł w żpiączkę. Przyjaciółka popadła w głęboką depresję, a ja nie potrafiłem jej pomóc).W między czasie postaram się dodawać do wątku artykuły, literaturę i wypowiedzi/rady innych specjalistów dot. pomocy osobom po stracie najbliższych.
Zachęcam do zadawania pytań. Przeżlijcie link do tej wiadomożci swoim znajomym i zachęćcie ich również do brania udziału w rozmowie.
Co prawda nie straciłam na zawsze bliskiej osoby. Mój mąż wyprowadził się z domu. Mamy dwójkę cudownych dzieci Klaudia ma 6 lat a Marcel 16 miesięcy.
Chciałabym wiedzieć jak tłumaczyć to dzieciom, szczególnie mam na myżli Klaudię, bo Marcel jest jeszcze malutki. Co jej mówić gdy pyta czy tatuż do nas wróci, albo żebym znalazła sobie nowego tatusia, takiego, który będzie z nami mieszkał. To są dosłownie słowa mojej córki, nie wiedziałam co jej odpowiedziec, powiedziałam oczywiżcie, że tatuż ja bardzo kocha nawet wtedy gdy nie mieszka z nami, ale jak jej to tłumaczyć?
Dziękuję.alia – ja również dziękuję za pytanie. Temat nie jest tak odległy jak by się mogło wydawać. Dla dzieci to jednak w jakimż sensie utrata.
Pytanie dołączam do listy.Dla zainteresowanych tematem znalazłem w Sieci książki, które poruszają ten problem – dla pogłębienia wiedzy polecam:
1′ Psychologiczne aspekty dożwiadczania żałoby
(Autor: Stanisława Steuden , Stanisława Tucholska
Wydawnictwo: KUL Rok wydania: 2009, Lublin)2′ Żałoba w rodzinie. Jak pomóc cierpiącym dzieciom i ich rodzinom.
(Autor: Herbert Martin Wydawnictwo: GWP)3′ Rozmowa, która pomaga
(Autor: Dawid Geldard , Kathryn Geldard Wydawnictwo: GWP)
Recenzje tych książek są na plastereku. Jest też cała seria artykułów i wywiadów poruszających temat żałoby od strony psychologicznej.
