- Odp.
Notatki z wystawy to książka która porusza wiele tematów. Często tematów tabu: jak choroba afektywna dwubiegunowa w rodzinie, depresja, próby samobójcze, homoseksualizm.
Czy książka może coż zmienić? Czy może być wstępem do dyskusji społecznej?
Sama książka nic nie zmieni. Może co najwyżej być wstępem do dyskusji. Od ludzi czytających zależy czy będzie
Osobiscie nie wierze w to, by jedna ksiazka mogla cos zmienic na masowa skale (nie dzisiaj, nie w dobie szybkich i latwych mediow). Zreszta, zazwyczaj po ksiazki siegaja ludzie o wyrobionym juz swiatopogladzie. We mnie ta ksiazka nie zmienila nic- ugruntowala tylko moje spojrzenie na zycie. Za to bardzo mnie wzruszyla i cieszylam sie, ze moglam ja przeczytac. Bo ta magiczna opowiesc pozwala wspolodczuwac.
A co np ze Strachem? Jedna książka a tyle szumu. Jedna książka a debata społeczna na co najmniej rok.
Nie czytalam. Moze wlasnie dlatego, ze tyle szumu. A dyskusja wcale nie rowna sie dzialanie.
Ale dyskusja zwykle równa się pierwszy krok do działania. A przynajmniej: jeżli o problemie się mówi to chociaż istnieje.
No tak. Tylko tak jak napisalam- ksiazka jest w dzisiejszych czasach marnym przyczynkiem dyskusji. Co innego „szybsze media”- internet, tv. Choc, z drugiej strony, od czegos ta lawina sie powinna zaczac, od jakiegos malego kamyczka. Wiec moze i masz racje? 🙄
Ja również uważam, że sama książka nie wiele mozę zmienic, musiałoby się zmieniać całe społeczeństwo, a to nie jest możliwe. Ale uważam również, że jeżli takie „notatki z wystawy” są w stanie zmienić podejżcie na lepsze choćby jednej osoby to już coż. Małymi kroczkami do celu. [/quote]
[usunięto_link] wrote:
No tak. Tylko tak jak napisalam- ksiazka jest w dzisiejszych czasach marnym przyczynkiem dyskusji. Co innego „szybsze media”- internet, tv. Choc, z drugiej strony, od czegos ta lawina sie powinna zaczac, od jakiegos malego kamyczka. Wiec moze i masz racje? 🙄
No włażnie, kiedy książka wyda się wystarczająco ciekawym/kontrowersyjnym materiałem dla mediów, wtedy one podchwycają temat i wtedy często zaczyna się ogólno-społeczna dyskusja… Tak było przecież ze wspomnianym kilka postów wczeżniej „Strachem”. A więc widać, że choć pożrednio, to jednak książki mają taką moc.
Ale widzicie, ze musi byc ten warunek spełniony: kontrowersja, szokowanie żeby media się zainteresowały. „Notatki z wystawy” poruszają trudne tematy, ale bardzo delikatnie, nie narzucają ich, bardzo naturalnie autor wprowadza to o czym się nie mówi na co dzień zbyt często. Mi się książka bardzo podobała, urzekła mnie, trochę też zmieniła, ale nie sądzę żeby była w stanie wywołać burzę w dyskusji społecznej.
Jak dla mnie takie podejżcie do trudnych tematów również jest najlepsze – zwyczajne, stonowane, baz zbędnego „krzykactwa” i kontrowersji. Tyle, że takie podejżcie gorzej się „sprzedaje”, nie jest „mięsem” dla mediów, a co za tym idzie – raczej nie powoduje dyskusji na szerszą skalę, a szkoda.
No dobrze. Ale co, jesli np. te ksiazke przeczyta „krzykacz”, osoba kontrowersyjna? Jesli taka osobe wlasnie ta ksiazka zmobilizuje do zajecia sie ktoras z poruszonych w powiesci spraw?
Niech się zajmuje: najważniejsze żeby o trudnych sprawach mówić. Żeby były obecne w życiu.
Trudne sprawy niestety sa obecne w zyciu. Bez wzgledu na to, czy sie o nich mowi, czy nie :/. I sa tez, niestety, tacy, ktorzy uwazaja, ze skoro sie nie mowi- nie ma problemu. To jest postawa, ktora porownalabym do zamiatania smieci pod dywan. Skoro nie widac problemu- znaczy, ze go nie ma.
