[BangBang]

wiem, że macie rację, ale jest mi ciężko. ja mam szczężcie do takich „specyficznych” relacji. nie potrafi powiedzieć mi, że mnie nie kocha, tylko bredzi, że „zależy mi na tobie, ale nie chce być kochany”. gdyby postawił sprawę jasno wiedziałabym, że coż skończyło się raz na zawsze. a tak… wiem, że to minie, ale na razie czuję wielgachny żal. nigdy tak się nie angażowałam, zawsze to ja byłam stroną, która kochała trochę za mało…chciałabym wierzyć w to co powtarzam sobie co rano od dwóch tygodni „nie jest ciebie wart, mała”. ale nie wierzę. gdzież w żrodku ciągle tkwi przekonanie, że to ja jestem niewarta miłożci. bo wyniosłam coż z poprzednich związków, w których to ja byłam „królową lodu”, wreszcie nauczyłam się okazywac uczucia… i co się okazało? że nie warto. tylko, że ja już nie potrafię inaczej… a jutro znowu kolejny dzień w pracy. ciężki jak każdy. już nie mogę słuchać pytań „dlaczego jestem taka smutna”, przecież wszyscy dobrze wiedzą dlaczego. {dzięki za wy-czytanie}

[Autor]

Odp.