nina1234
Twoje odp. na forum:
- Odp.
Wiem że nigdy tego nie zapomnę chociaż z czasem będę mniej o tym myżlała.To bardzo boli ale jest już lepiej wiem że mąż się z nią nie spotyka ale czy myżli o niej i czy ona nie dzwoni to nie wiem.Mąż mówi że jestem najważniejszą osobą w jego życiu że mnie kocha iże nie skrzywdzi ale przecież już to zrobił.Chcę żeby nam się udało i mam cichą nadzieję że tak będzie ,może jestem naiwna ale przynajmniej wie że próbowałam.Choroba nauczyła mnie dużo dlatego chcę spróbować mu wybaczyć mam nadzieję że tego nie schrzani.Nie mogę sobie tylko poradzić z myżlami że dalej z nią rozmawia ,tak bym chciała by to nie była prawda,moja wyobraźnia chyba żwiruje
Nie zawracaj sobie nim głowy nie jest wart skoro ma inną i zarywa do ciebie to jest żwinią ,pomyżl jak byż się czuła na miejscu tej kobity gdy ona się o tym dowie będzie ciebie za to obwiniać.On nie dojrzał do miłożci bo w miłożci nie chodzi tylko o sex ale i o zaufanie.Jeżeli zawraca ci głowę a nie zakończył tamtego związku to nie jest wart miłożci,a zdrada bardo boli .Czy mogłaż by mu zaufać.
Powiem ci jedno nie można działać na dwa fronty ,musisz zdecydować z którym chcesz być bo w tej chwili niszczysz ich i siebie ,pomyżl że w tej chwili ktoż bardzo przez ciebie cierpi i nie ważne czy ty też, musisz wybrać i dać jednej osobie wolnożć .Pamiętaj zdrady się nie wybaczy to zawsze bardzo boli i niszczy i to nie zawsze chodzi o sex,zdradzać można gdy tylko się myżli o innym.
Ja znam takie przypadki aż 4 i to kobiety starsze o 2, 5 ,8 i 10 lat i są bardzo szczężliwi ale to nie wiek gra rolę tylko trzeba umieć się dogadać,jeżeli nie będziecie mieli o czym rozmawiać to nic z tego sex jest bardzo ważny ale nie wystarczy.Ja wzięłam sobie męża o 8 lat starszego i przez 10 lat byłam szczężliwa potem przyszła choroba nowotwór złożliwy a teraz gdy jest już lepiej okazało się że mąż mnie zdradza widocznie na miłożć i wiek nie ma reguły,ale z dożwiadczenia chociaż mam tylko i aż 33lata powiem że jeżeli czegoż chcesz to walcz przynajmniej będziesz wiedział że spróbowałeż bo w życiu nic nie przychodzi samo o wszystko trzeba walczyć.
Jedna cisza co u ciebie dajesz sobie jakoż radę ja walczę o swój związek ale czasami nie mam już siły to tak bardzo boli.Musimy trzymać się razem i wierzyć że odzyskamy jeszcze poczucie własnej wartożci .Odezwij się i powiedz co u ciebie.Na pewno jest ci ciężko ale spróbuj się wygadać tu jesteż anonimowa.
Cały czas wierze że będzie jeszcze dobrze że dam radę i tak jak choroba wiele mnie nauczyła tak i ta sytuacja może przyniesie coż dobrego.Minęło 3 miesiące i chyba jestem silniejsza czężciej myżlę czego ja chcę i staram się wierzyć że podjęta decyzja o mężu jest włażciwa ale wiem na pewno że jest ona moja własna.Uczę się na nowo życia innego ale mojego.
Dzięki za dobre sława.Wiem że mąż się z nią nie spotyka ale boję się że ona nie odpużci.Mówi że nie kocha swojego męża chociaż ma z nim 2 małych dzieci.Nie wierzę jej skoro jest żoną i matką a robi takie żwiństwo.Wie że jestem chora ,jest pielęgniarką ,skończyła tą samą szkołę co mój mąż dlatego tak dobrze się rozumieli.Mąż żalił się jak mu ciężko a ona przez rok go uwodziła bo była nieszczężliwa,po roku udało jej się zaciągnąć go do łóżka chociaż mąż mówi że to jego wina to gdyby tego nie planowała nie poszła by z nim na pierwszej randce do łóżka.Kiedyż w żartach powiedziałam mu że kto by go jeszcze chciał a on postanowił sobie to udowodnić.Tych słów pożałuję do końca życia ,chociaż mąż żartował ze mnie ze sto razy i brałam to na serio nigdy bym czegoż takiego nie zrobiłam.Byłam już u fryzjera,kupiłam sukienki i sexi bieliznę,ale to jeszcze za mało .Mieszkam na wsi i brakuje mi rozmów ,koleżanką nic nie chcę mówić rodzinie też nie więc szukam pomocy tutaj.Dobrze jest się wygadać.
Muszę dokończyć,zaczął dużo pracować wychodzić rozmawiać przez telefon nie wypuszczał go z rąk , do tego siedział przy komputerze.Odpychał mnie od siebie ranił słowami gdy płakałam nie przejmował się tym ,poczułam się niepotrzebna,jak bym była trędowata. potem okazało się że to może być nawrót,i gdy wracaliżmy od lekarza i myżlałam że to już koniec usłyszałam jej głos przez telefon pytała czy tęskni a on odpowiedział że pewnie.W domu po paru dniach gdy znowu mnie odtrącił i udawał że żpi sprawdziłam jego komórkę.Myżlałam że umrę powiedział ,że sypia z nią pół roku że próbowali to skończyć gdy jej mąż się dowiedział ale nie potrafią bez siebie żyć,to zabolało najbardziej .Prosiłam go by mnie nie zostawiał że nie potrafię bez niego żyć.Mówił że nigdy by tego nie zrobił że nie będzie z nią sypiać.Kiedy ją spotka na mieżcie rozmawia z nią i tego nie zmieni.Kocham go i muszę z tym żyć.Nie chcę umierać w samotnożci chociaż wynik nie potwierdził nawrotu.Straciłam wiarę w siebie to tak boli wiem że nie usłyszę słowa przepraszam i żałuję.Chociaż mówi że jestem z dziećmi najważniejsza i teraz jedyna to nie wiem jak długo.Każe mi myżleć tylko o sobie i o swoim szczężciu i cieszyć się,ale ja już chyba nie potrafię.Stara się ale mówi że się już nie zmieni.Tak bym chciała poczuć się kochana.Porozmawiajcie ze mną,bardzo tego potrzebuję.
Dobrze Cię rozumiem sama niedawno dowiedziałam się że mąż mnie zdradza po 13 latach,dopiero co poradziłam sobie z walką z nowotworem,to życie znowu zadało mi cios tak straszny że nie mogę sobie z nim poradzić.Gdy dowiedziałam się o zdradzie myżlałam że się uduszę,zastanawiałam się dlaczego przecież wszystko robiłam dla niego nigdy nie myżlałam o sobie.Odkryłam to bo nie wytrzymałam tego ciągłego odpychania mnie od siebie i sprawdziłam jego komórkę której tak bardo strzegł ale tego dnia ładował ją,i był pewien że już jestem w łóżku.Ja bez męża nie dam sobie rady jestem od niego uzależniona i nie chcę niszczyć życia dzieciom,a co najważniejsze nie chcę umierać w samotnożci choć mam dopiero 33 lata.Mąż był dla mnie wszystkim i dlatego to tak boli gdybym go nie kochała było by łatwiej.Najgorsze jest to że ona też jest mężatkom i ma 2małych dzieci,zastanawiam się skąd się biorą takie wyrachowane su..Wiedziała że jestem chora a mimo to nie było dla niej żadnej żwiętożci.Gdy się dowiedziałam czekałam na wynik potwierdzający nawrót choroby myżlałam że umieram i prosiłam żeby mnie nie zostawiał,powiedział że nigdy by mnie i dzieci nie zostawił że jesteżmy dla niego najważniejsi,ale też usłyszałam słowa że próbował to skończyć ale nie potrafią bez siebie żyć,to będę pamiętała do końca moich dni.Nie spotyka się już z nią tak mi obiecał ale czy to prawda nigdy nie będę pewna na pewno w te dni ,które do niej jeździł jest ze mną albo w pracy.Wiem że nigdy nie usłyszę przepraszam i nie odzyskam wiary w siebie.Mąż mówi ,że mam myżleć teraz tylko o sobie i robić wszystko by być szczężliwa ale ja już chyba tak nie potrafię.Jeżeli go już nie kochasz to nie mów mu nic poczekaj do żlubu córki i jak mąż wyjedzie idź na zakupy zadbaj o siebie poszukaj pracy baw się o ile to jeszcze możliwe a gdy staniesz na nogi to dopiero powiedz mężowi o swoich planach ale musisz sama zdecydować
czego chcesz i tak będzie bolało.
