-
Odp.
-
chce poruszyc pewna sprawe zwiazana z pracowaniem nad figura a raczej jej utrata. ok 2 lat temu, gdzy mialam 16 lat zaczelam bardziej wpatrywac sie w swoje cialo i poroznywac je z cialem innych dziewczyn. doszlam do wniosku ze jestem gruba. zwlaszcza ze nie bylam najwyzsza bo mialam ok 160cm a wiadomo ze wyzsze kobiety wydawaja sie szczuplejsze. wazylam wtedy ponad 50kg. ale dla mnie bylo to za dozo. chcialam za wszelka cene schudnac i zaimponowac innym. od razu wzielam sie do rzeczy. najpierw odzucilam slodycze ale pozniej juz wiekszosc nawet normalnych posilkow. strasznie zle sie czulam i bylo mi slabo. po ok 2 miesiacach nie jadlam juz praktycznie niczego ale bardzo dozo pilam. schudlam i wazylam coraz mniej ale dla mnie bylo to wciaz za malo. ciagle pojawialy sie problemy z zdrowiem. w koncu wazylam strasznie malo i musialam przejsc leczenie. to byl dla mnie okropny czas!! wszyscy w kolko powtarzali ten sam tekst. ten czas dla mnie bardzo sie dluzyl i przeciagal.po ok roku doszlam calkowicie do siebie i wyzdrowialam. nawet nie wiecie jak zaloje ze i sie tego zachcialo. moja figura do tej pory nie jest zbyt piekna bo stalo mi sie cos niemlego z kregoslopem i nadal chodze na rechabilitacje,moje plecy i ramiona sa tez bardzo brzydkie. ale wiem jak wielki zyciowy blad popelnilam i jak dozo za to placilam!! szczerze wam radze ze lepiej zaakceptowac siebie niz przechodzic takie pieklo lub skonsultowac sie z dietetykiem. z tego powodu sie wystarczajaco naryczalam ale potrafie o tym mowic i przyznac sie do bledu
Też kiedyż zapędziłam się w odchudzaniu.Tylko,że ja tego wcale nie potrzebowałam.Zawsze byłam szczupła a tym odchudzaniem sprawiłam,że wyglądałam jak kożciotrup.Kiedy juz sie opamiętałam i chciałam znowu jęsc normalnie-nie mogłam.To był koszmar i drugi raz nie chciałabym przez to przechodzic… Za ten mój ped do wystających kożci zapłaciłam wysoka cene…Ale nigdy więcej odchudzania! 😀
ja też kiedyż troszkę przesadziłam… pół kromki suchego chleba z plasterkiem pomidora, moze szklanaka zupy i znowu pół kromki to było moje menu. Owszem schudłam i to prawie 10kg w ciągu lata ważyłam 47kg przy163cm. Gdyby nie piersi to z profilu byłam jak deska, ciuchów za bardzo nie mogłam dopasować a zwłaszcza spodni wszystko na mnie wisiało. W sumie to już zaczynałam zachowywać się jak anorektyczka kłamałam rodziców że jadłam, kiedy odczuwałam głód byłam zadowolona[że chudnę i że tyle bez jedzenia wytrzymuje] kiedy coż zjadłam miałam poczucie winy [nawet jeżli to była ta sucha kromka 🙄 ]. Tak szczerze mówiąc to do dzisiaj zostało mi to poczucie winy kiedy jem, tylko że teraz nie mam takiej silnej woli by ograniczyć to jedzenie[a zwłaszcza słodycze i chipsy 😳 bo od tego tyję] no i teraz waże 10kg więcej
mozna sie odchudzac.. ale z glowa..
jest mi naprawde przykro, gdy czytam takie wypowiedzi. wiem co to znaczy byc chora na anoreksje – naszczescie nie z autopsji, tylko po przykladzie mojej kolezanki.. 🙁
.. a ja walczę ciągle.
od ponad roku.
i nie wstydzę się tego.
każdy myżli, że Ana to wystające kożci, ale to się zaczyna dużo wczeżniej – w psychice.walczysz? od ponad roku? to znaczy ze masz ed?? hmm i nie wstydzisz sie? mogłabyż jakoż rozwinąc posta??
[usunięto_link] wrote:
walczysz? od ponad roku? to znaczy ze masz ed?? hmm i nie wstydzisz sie? mogłabyż jakoż rozwinąc posta??
A dlaczego miałaby się wstydzić ❓ Anoreksja to choroba, nie trzeba się jej wstydzić, ale z nią walczyć
ee ja nie napisałam tego w sensie ze powinna sie tego wstydzić 🙂 tylko jako pytanie do jej posta 🙂
bo poprzeczytaniu moje pierwsze odczucie było ze sie tym nie wiem czy to dobre słowo ale spróbujmy – chwali .
A ja… mam bzika na punkcie odchudzania. Zawsze byłam gruba. W styczniu postanowiłam się za siebie wziążć… porządnie i od już i teraz, a nie od jutra. Z dnia na dzień przestałam jeżć słodycze, pić słodkie napoje, soki… przestałam jeżć pieczywo, mięsa, obiady. … za miesiąc schudłam 5 kilo. Spodobało mi się to… dołożyłam ćwiczenia. Ale coż zaczęło się w ostatnim czasie ze mną dziać -podobno-nie tak jak powinno. Mam wyrzuty sumienia kiedy coż zjem, w chwili gdy waga pokazuje kilka deko za dużo ograniczam jedzenie do minimum.Po jedzeniu boli mnie żołądek… myżl, że mogłabym zjeżć coż innego, „normalnego” powoduje u mnie odruch wymiotny. Czasem nie jestem w stanie zjeżć nawet jogurtu. Mam 163 cm waże 54 kilo. Podobno dobrze wyglądam. A ja ciągle jestem gruba. Taką się widzę… a kiedy słysze w żartach kiedy jem jogurt „oj, ale dużo zjadłaż” czuje się jak … czuje się beznadziejnie. … Mimo wszystko chce jeszcze schudnąć…
@chłodna_wiżnia wrote:
A ja… mam bzika na punkcie odchudzania. Zawsze byłam gruba. W styczniu postanowiłam się za siebie wziążć… porządnie i od już i teraz, a nie od jutra. Z dnia na dzień przestałam jeżć słodycze, pić słodkie napoje, soki… przestałam jeżć pieczywo, mięsa, obiady. … za miesiąc schudłam 5 kilo. Spodobało mi się to… dołożyłam ćwiczenia. Ale coż zaczęło się w ostatnim czasie ze mną dziać -podobno-nie tak jak powinno. Mam wyrzuty sumienia kiedy coż zjem, w chwili gdy waga pokazuje kilka deko za dużo ograniczam jedzenie do minimum.Po jedzeniu boli mnie żołądek… myżl, że mogłabym zjeżć coż innego, „normalnego” powoduje u mnie odruch wymiotny. Czasem nie jestem w stanie zjeżć nawet jogurtu. Mam 163 cm waże 54 kilo. Podobno dobrze wyglądam. A ja ciągle jestem gruba. Taką się widzę… a kiedy słysze w żartach kiedy jem jogurt „oj, ale dużo zjadłaż” czuje się jak … czuje się beznadziejnie. … Mimo wszystko chce jeszcze schudnąć…
Nie chce Cię martwić, ale włażnie tak zaczyna się anoreksja, psychiczną blokadą przed jedzeniem, wyrzutami sumienia kiedy wogóle się cokolwiek zje i postrzeganiem siebie jako osoby grubej, nawet kiedy otoczenie widzi chodzący szkielet 😕 . Może lepiej skontaktuj się z lekarzem.
…zaczęły wypadać mi włosy. Jem jeden, góra dwa jogurty dziennie. Bardzo dużo pije… głównie różnych herbatek… łamią mi się paznokcie… nienawidzę siebie kiedy jem. I zastanawiam się czy już szukać pomocy czy przesadzam… czy anoreksja zaczyna się kiedy człowiek staje się chodzącym szkieletem czy znacznie wczeżniej?… czasem mam ochote zjeżć wszystko co widzę. Potem się głodze. Albo pije sam kefir…
Już powinnaż szukac pomocy.
Masz typowe objawy anoreksji i chyba nawet bulimii.
Anoreksja zaczyna się wczeżniej w psychice. Ciało w formie szkieletu to po prostu zwykły objaw tej choroby.
A rodzice, znajomi nie widzą co się z Tobą dzieje??@chłodna_wiżnia wrote:
I zastanawiam się czy już szukać pomocy czy przesadzam… czy anoreksja zaczyna się kiedy człowiek staje się chodzącym szkieletem czy znacznie wczeżniej.
Fakt, że zaczynasz się nad tym zastanawiać stanowi już sygnał, że coż jest nie tak. Lepiej jak najszybciej poszukaj pomocy.
Pozytywne jest to w tym, że sama dostrzegasz problem to już duży krok. Ale musisz koniecznie udać się do specjalisty bo bez wątpienia masz problem. Radzę udać się niezwłocznie, ale nie martw się wiele dziewczyn w ogóle nie dostrzega problemu więc w Twoim przypadku to jest na plus, że sama orientujesz się, że dzieje się źle. Ale sama sobie nie poradzisz. Im dalej będziesz w to brnęła tym trudniej będzie się wyleczyć. Trzymam kciuki i życzę powodzenia.
