- Odp.
Czytam włażnie pierwszą czężć Sagi o Gutowie: Cukiernia pod Amorem. Zajezierscy. I takie pytanie się rodzi we mnie: Każda rodzina ma jakież swoje tajemnice z przeszłożci. A to jakiż skarb zakopany pod gruszą. A to niewyjażnione zniknięcie kogoż. Jakie znacie tajemnice rodzinne z Waszych stron?
hm, nie przypominam sobie nic takiego. Ale uruchomię swoją pamięć i szare komórki, może tez napiszę własna historię, a co! 😛
ja mam:
moja prapra-babka podobno sprzeciwiła się rodzicom…
i wyszła w końcu za mąż za o wiele biedniejszego, lecz fajniejszego facia 😆 7 lat starszego 😉była szczężliwa i on zresztą też! choć wcale nie mieli łatwo poprzez wojnę i w komunizmie…
ale cudownie zawsze trzymali się za ręce! 😛 taki mit! ale zawsze coż! 👿wiesz co ja też nie znam żadnych tego typu historii, ale może to tylko dlatego, ze nigdy się tym nie interesowałam. pewnie jak każdy z nas by pogrzebał w przeszłożci swojej rodziny dowiedziałby się czegoż interesującego:) Aż chyba popytam jakichż starszych krewnych czy nie pamiętają jakichż ciekawostek
[usunięto_link] wrote:
ja mam:
moja prapra-babka podobno sprzeciwiła się rodzicom…
i wyszła w końcu za mąż za o wiele biedniejszego, lecz fajniejszego facia 😆 7 lat starszego 😉była szczężliwa i on zresztą też! choć wcale nie mieli łatwo poprzez wojnę i w komunizmie…
ale cudownie zawsze trzymali się za ręce! 😛 taki mit! ale zawsze coż! 👿Wiesz, ja też się parę razy sprzeciwiałam rodzicom. Bunt młodzieńczy i te sprawy 😛 A zupełnie serio, też wybrałam trochę inną drogę, niż tę, za którą byli moi rodzice. Do teraz żrednio im się moja decyzja podoba, ale co tam, może kiedyż ktoż napisze o mnie książkę?:D
U mnie to tata postawił na swoim. Jego rodzice nie zgadzali się na żlub z moją mamą. W końcu uznali że na pewno jest w ciąży skoro tata tak się upiera. Ogromne było ich zdziwienie gdy pierwsze dziecko na żwiat przyszło w dwa lata po żlubie 😉
Ja myżlałam, że będziemy tu rozmawiać o jakichż zamierzchłych historiach, przekazywanych z pokolenia na pokolenie:) Ale z takiej bliższej historii to mam kuzyna, który najpierw ożenił się trochę z rozsądku,bo już wszystko było ustalone, zaplanowane i ciężko się wycofać mimo, że źle się układa w związku przed samym żlubem. Po czym był na tyle odważny, że na miesiąc po żlubie rozstał się ze swoją żoną. Teraz ma dwójkę dzieci i jest szczężliwy z inną, a mogło tak nie być…
delicja i rodzina tak bez oporów to zaakceptowała?:)
poduszyciel – coż długo szanowna mamusia chodziła z brzuszkiem 😛
Mam historię o skarbie 😉
Mój wujek ma swoją opowieżć. Dawno dawno temu gdy jeszcze zdarzało mu się być trzeźwym zakopał skarb pod gruszą. Niestety. Gruszę mu wycięto.
Wiesz nikt nie był zachwycony. Najbardziej oczywiżcie rodzice się martwili. Ale on już bardzo był tą całą sytuacją zdenerwowany, nawet na zdrowiu mu się to odbiło. No i poza tym nie wziął rozstania tylko na swoje barki, ta jego żona była bardzo rozpieszczona, liczyła się tylko ze zdaniem ojca, stąd ich problemy, i w sumie tak się złożyło, że ona też postanowiła się z nim rozejżć. Rodzina (przynajmniej z naszej strony) więc nie miała za wiele do gadania, bo obydwoje tak chcieli. On teraz mówi o tym jako największej życiowej porażce, ale oczywiżcie nie ma na myżli rozwodu a w ogóle to, ze doszło do żlubu. Jak to człowiek może być pod wpływem tego co ludzie sobie pomyżlą, i czego nie wypada, straszne.
Poduszyciel a co to był za skarb?[usunięto_link] wrote:
ja mam:
moja prapra-babka podobno sprzeciwiła się rodzicom…
i wyszła w końcu za mąż za o wiele biedniejszego, lecz fajniejszego facia 😆 7 lat starszego 😉była szczężliwa i on zresztą też! choć wcale nie mieli łatwo poprzez wojnę i w komunizmie…
ale cudownie zawsze trzymali się za ręce! 😛 taki mit! ale zawsze coż! 👿Też mam coż w tych klimatach. Ciotka mojej mamy walczyła w Powstaniu Warszawskim, jej chłopak w AK był (obydwoje obracali się w takich kręgach). W każdym bądź razie zaręczyli się i miał być żlub. Jego jednak wysłali gdzież na front (nie znam dokładnie szczegółów) i nie zdążyli ze żlubem. Mieli się pobrać po jego powrocie… ale nie wrócił. Słuch o nim zaginął. Ciotka próbowała się czegoż dowiedzieć, ale jak to w tych czasach było wiadomo. Całe życie na niego czekała. Zmarła w wieku 99 lat (chociaż podobno podczas wojennego zamieszana odjęła sobie 10 lat więc tak naprawdę miała 109). Nie wyszła za mąż, chociaż była „niezłą partią” jak na tamte czasy i adoratorów miała wielu.
Trochę smutne, ale z drugiej strony za każdym razem jak mówię o tej historii to mam lepszy humor bo mam nadzieję, że taka wielka miłożć jest dziedziczna:P[usunięto_link] wrote:
Poduszyciel a co to był za skarb?
Podobno złoto. Ale kto wie co tam wujek „zakopał” 😉
[usunięto_link] wrote:
[usunięto_link] wrote:
Poduszyciel a co to był za skarb?
Podobno złoto. Ale kto wie co tam wujek „zakopał” 😉
Pewnie piryt i nie ma sensu szukać 😉
Urszula85 – bardzo fajna historia, jak z filmu 😉
skoro z jego stanem nie bywało dobrze to rzeczywiżcie z tym złotem też może być różnie:) ale ja bym szukała, a co, warto sprawdzić.
A taka opowieżć o miłożci sprzed wieku pięknie brzmi:)
