-
Odp.
-
Stary zbereźnik (czyli ja) żeni sie za 10 dni, ogarnia mnie panika. Wszystko przygotowane pod tym względem jest spokój. Wątpliwożci nie mam, chce małżeństwa – pisałem o tym tu wczeżniej. Ale ogarnia mnie irracjonalna panika, normalnie telepie mnie z każdym dniem coraz mocniej. W dodatku niepewna sytuacja w robocie wzmaga mój stan rozchwiania. W sumie myżlałem, że jestem na coż takiego odporny ale jak widać nie bardzo. Trochę mi głupio zwracać się o rade, ale w tym stanie jestem okropny. No szajba jakaż normalnie :/
PS. Przepraszam was dziewczyny za moje ostatnie posty o szyderczym charakterze, ale są rezultatem mojego stanu.
Szanowny Panie Zbereźniku (jak to fajnie brzmi 😆 😆 ) zacznę od serdecznych gratulacji i życzeń pomyżlnożci na nowej drodze życia – trzymam kciuki 😉 Twoje poddenerwowanie to rzecz najzupełniej normalna, ludzka – nie to żebym znała temat z autopsji, bo żlubny kobierec dopiero przede mną, ot miałam okazję obserwować podobne zachowanie u znajomych. Myżlę, że żwiadczy ono wręcz na Twoją korzyżć, bowiem oznacza, że po pierwsze nie jesteż androidem ;), a po drugie, że klapki nie opadły Ci zupełnie na oczka i racjonalnie analizujesz sytuację (bierzesz np. pod uwagę m.in. ten wspomniany fakt, że z pracą coż niepewnego). Ale nie nakręcaj się dodatkowo diagnozą obecnego stanu 😉 Będzie dobrze – ja to wiem, Ty to wiesz i reszta Forum oraz żwiata także 😉 Odliczaj i ciesz się każdą chwilą, po żlubie będzie jeszcze lepiej 😉
