-
Odp.
-
Otóż, mam pewien problem, o ile można to tak nazwać.
Mam przyjaciółkę, żwietnie się dogadujemy, chodzimy wszędzie razem, uwielbiamy swoje towarzystwo i żwietnie się razem bawimy.
Często, a włażciwie prawie zawsze chodzimy razem na imprezy- mamy wspólnych znajomych.
Wszystko fajnie, ale… ona jest ode mnie ładniejsza. Ma żliczne kształty i jest piękna. Na każdej imprezie ma grono adoratorów, ja również nie narzekam na brak zainteresowania, no ale nie mam ich tylu i takich jak ona.
Za każdym razem kiedy przychodzi do niej jakiż przystojniak się zapoznać, albo kiedy 'upatrzę’ kogoż, a za chwilę on podchodzi do niej- strasznie robi mi się smutno i odechciewa mi się dalszego imprezowania.
Nie chcę się nad sobą użalać, ale szczerze mam już tego dożć 😥
Nie chcę też z niej rezygnować, z resztą nawet nie jest to możliwe bo chodzimy razem do klasy.Macie jakież rady? 😳
a Ty nie potrafisz sie użmiechnąć do faceta? ty też potrafisz…
wiesz.. ja bym wolała być ta druga 🙂Ewentualnie jeżli masz zastrzeżenia do swojej figury, fryzury, image’u – popracuj nad tym.
Nie zazdrożć, tylko wez się za siebie. Zadbaj o uczesanie, ubrania, użmiechaj się, a otoczy Cię „stado menów”. 😛
tez tak kiedys mialam ale to jak bylam mlodsza, poznalysmy faceta na disco a on zainteresowal sie jak zwykle moja kolezanka za rok biora slub ale co z tego jak ona mu rogi doprawia bo znalazla sobie „kochanka” bo luby we wojsku teraz moge mu tylko wspolczuc
Dzięki Wam 🙂
Kompleksy mam, ale przy niej.
Przed imprezą czuję się żwitnie i podobam się sobie, ale później jakos się to zmienia i czuję się beznadziejnie…
Może to i zazdrożć… Ale ciężko mi no…
Zawsze przy niej jestem tą drugą 🙄
