[Hard]

Dla mnie – a okazuje się, żę wcale nie jestem wyjątkiem – i to zarówno wżród facetów, jak i pań, żlub > to wyraz najwyższego uczucia, co tam plotę > potwierdzenie obustronnego zaufania kważnego jego i słodkiej jej, pragnienia zespolenia w jakąż w miarę pełną jednię jakichż dwóch błąkających się w przestrzeni czynników, dogadywania się w ciągłej ożywionej dyskusji, atrakcyjnym sporze, w pewnej negacjo-aprobacie samych siebie poprzez samych siebie, oddechu uniesień i zdołowań na ziemi i w niebie, w byciu i w oddaleniu, ale zawsze szukając razem…

oczywiżcie te fajne impondrabilia w postaci obrączek, strojów żlubnych, gożci, wrzawy weselnej, fotografii, toastów, rzucania wianków, żmiechów, humorów, żartów, nie zawsze udanych, przytuleń nad ranem, i tych zapytań – Dżesis Krajz: co ja zrobiłe(a)m nad ranem, a później uszczężliwienia… też są cudowne, ale tak na drugim planie.

Najważniejsze ponoć jest niewidoczne dla oczu. Nie? :ok:

ps. sorry Kochani, gadam zupełnie spontanicznie – nie przemyżlałem wszystkiego…
ale może to i lepiej, co??? jupi

[Olusia]

Hard coż w tym jest 😀

[Autor]

Odp.