- Odp.
[usunięto_link] wrote:
nie kochasz, nie bierz slubu. to proste.
Chyba, że odpowiada Ci życie w kłamstwie.
Z tego co mowisz to ten „kolega” jest Ci blizszy od narzeczonego. Skoro nie jestes pewna to lepiej mocno zastanow sie czy chcesz tego slubu. Mozesz zalowac potem cale zycie.
[usunięto_link] wrote:
jakiej konkretnie chcesz rady?
nie kochasz, nie bierz slubu. to proste.
dokładnie.. musisz sobie to wszystko przemyżleć.. my Ci tu w niczym nie pomożemy..
włażnie chciałam napisać, ze może ten na miejscu był zwykła ucieczką i czułaż, bo był zaraz obok
powodzenia 🙂[usunięto_link] wrote:
widac nie tylkko faceci to swinie 😯
hihi ona jakaż obłąkana jest 😛
ciekawe jak Wy yscie sie czuly przed slubem, to najwazniejsza decyzja w zyciu, przed ma sie obawy, nagle swiat wiruje i pojawiaja sie watpliwosci, dziwne niepewne mysli, to zrozumiale…moze poprostu to ja przeroslo, stres z tym zwiazany jest ne maly…
Wiecie co….jestem z Rafałem 3 lata…kiedy zaczelam z nim mieszkac mialam lat 16 i ledwo wsumie go znalam.Zadzialalam impulsywnie i nigdy tego nie zalowalam.Miałam wszystko co chcialam,wspanialy dom,rodzine i co najwazniejsze poczucie bezpieczenstwa.Bardzo duzo sie dzialo wten czas w moim zyciu,myslalam ze to poprostu milosc a okazalo sie ze szukalam takiego jakby schronienia u jego boku i znalazlam,,milosc taka prawdziwa przyszla z czasem.A teraz gdy mam ustalonom date slubu na grudzien to zaczynam sie zastanawiac co ja z tego zycia mam i malam,,,to co wczesniej okazalo sie zbawieniem teraz chyba udrenka i to wcale nie jest wina jego,,,tylko raczej moja,,bo pozwolilam na to zeby moje zycie typowo dorosle stalo sie czescia mnie stanowczo za szybko…tylko problem polega na tym ze ja juz nie umiem i nie moge byc dzieckiem beztroskim…
