- Odp.
Czeżć Dziewczyny!
Od sierpnia jestem z chłopakiem. Dla użciżlenia ja mam 18 lat on 21. Ja chodzę do liceum, On studiuje. I już wszystko jasne, nasz związek to zabawa w wielką miłożć na odległożć,ponieważ On studiuje w innym mieżcie … Mam 100% pewnożć, że Jego uczucie do mnie jest jednak prawdziwe i że nie ma szans na to żeby mnie zdradził, ale męczy mnie to, że przez szkołę widujemy się zaledwie kilka razy w miesiącu… Chciałbym z Nim o tym porozmawiać, ale wiem ile dla niego znaczę i wiem, że sama ta rozmowa może Go bardzo zdołować. Martwię się o Niego ponieważ nie jest mi obojętny, z Nim straciłam dziewictwo i czuje się przy Nim szczężliwa, jednak kiedy wyjeżdża zaczynają się schody. Zastanawiam się nas moim uczuciem do Niego i sensem tego 'związku’. Wiem, że wiele par tak żyje i może problem tkwi we mnie??
Przepraszam, że post została napisany tak chaotycznie. 🙂 I proszę o odp 😥Powiem tak, ja od dwóch lat żyje na odległożć z moim mężczyzną. Widujemy się tylko w weekendy. Więc jak się chce to to się da. Jasne, ze miałam wątpliwożci ale z czasem było ich coraz mniej.
Ja miałam tak samo jak Ty. Z tym, że to trwało rok, a teraz juz prawie rok mieszkamy ze sobą.
Kłóciliżmy się cały tydzień, a widzieliżmy w weekendy. Z tego to związek wyrasta z czasem. Moj S jest starszy nie chcial sie klocic, ale ja mloda i glupia bez doswiadczenia trochę zaogniłam sytuację nie raz. My widzielismy sie bardzo maloprzez pol roku po 3 h/tydzien.
Myslalam rozne rzeczy, ale musialam sobie uswiadomic, ze to TEN i warto poczekac na to, az bedziemy sie normalnie widziec. i warto bylo.miałam tak samo. i wciąż mam. on studiuje pracuje, ja liceum. inne miasto. widzenie raz na tydzień, dwa lub trzy. ale… za kilka miesięcy idę do niego i ta nadzieja i wiara że będziemy raz dała nam siłę na przetrwanie 🙂
Ja miałam rok rozłąki i „łączyły” nas tylko linie telefonicznie. Nie powiem, że było łatwo. To był najgorszy czas w moim życiu. Podołaliżmy z przerwą i teraz jesteżmy szczężliwi. Dlatego doceń to, że możesz go widzieć tylko parę razy w miesiącu jeżeli Ci na nim zależy. 🙂
Owszem, zgadzam się, taki związek może przetrwać, ale nie może w takim stanie ciągnąć się za długo. Kilka lat da się wytrzymac, ale bez przesady, przynajmniej ja tak mam.
Oczywiżcie, że nie może trwać wiecznie, ale w takim związku dąży się do tego momentu kiedy będzie się już mieszkać razem.
Kurcze dziewczyny, nie wiem już co myżleć, jest dla mnie ważny, ale męczy mnie ta cholerna żwiadomożć, że nie ma Go przy mnie kiedy go potrzebuje i że mnie nie ma przy nim kiedy On czuje się samotny. Doceniam to, że się widujemy, ale to trudne. Zwłaszcza, że ja chce studiować w innym mieżcie niż On, chce zostać w Poznaniu, a nie wyjechać do Wawy. Musze to wszystko przemyżleć i porozmawiać z Nim kiedy wróci.
dziękuje Wam, za wasze odpowiedziodległożć to test na wiernożć, zaufanie, miłożć, oraz wiele innych rzeczy…
Mi sie taki związek nie udał, bo telefony nie wyjażnią pewnych niedomówień a i portfel wtedy nie był wystarczjąco gruby na częste wyjazdy…
Nie ma co ukrywać, związki takie maja małe szanse i tyle. Kto mysli inaczej to albo przezył taki związek i on przetrwał, albo… nie wie co to znaczy i jak to jest.Dlaczego to ma nie mieć sensu?. Może będzie głupie co powiem… ale powiem:). Ja liceum, on teoretycznie studia, praktycznie- zagranica. Praca. Jest ciężko. Bardzo ciężko. Pretensje, kłótnie… kiedy rozmawiamy przez gg. Ale kiedy go słyszę, wiem, że to dla takich chwil się żyje… bo on jest taki mój:).
Tak. Tego typu rozłąki to test na wiernożć. Na zaufanie. To test dla miłożci. … ale warto.
Da się przeżyć, ale jest ciężko nawet bardzo. Zaufanie i owszem bez niego można by w takim układzie oszaleć, nie pozostaje nic innego jak nie czekać na te dni, spędzać dzień przed komputerem i komunikatorami jaki i dawać porządnie zarobić sieci komórkowej na rozmowach.
też jestem w związku na odległożć.. jest ciężko.. nawet bardzo ciężko… widujemy się co miesiąc czasem nawet rzadziej… on jest w Anglii… ja tu w Polsce.. często miałam wątpliwożci co do szans na przetrwanie tego związku… nie ma go wtedy gdy go bardzo potrzebuję… mnie nie ma z nim wtedy gdy on tego potrzebuje… często przychodzą mi do głowy głupie myżli.. na siłe znajduje w nim wady…kłócę się z nim o wszystko.. wypominam przeszłożć…wszyscy w koło mi mówią że to nie ma sensu.. że oni by tak nie wytrzymali.. ale ja daje już rade od roku… można tak powiedzieć że daje rade.. wiele nocy przepłakałam.. i wiele razy ryczałam mu do słuchawki.. ale obydwoje wiemy że się kochamy i że ta rozłąka kiedyż się skończy..w sumie to już dłużej nie wytrzymujemy bez siebie i teraz w lipcu jade do niego.. a we wrzeżniu wracamy już razem i będziemy ze sobą mieszkać 🙂 nie mogę się tego doczekać… nie ma nic piękniejszego jak zasypiać w ramionach ukochanego… dlatego wiem że warto jest czekać 🙂 Prawdziwa miłożć przetrwa wszystko 🙂
[usunięto_link] wrote:
Czeżć Dziewczyny!
Od sierpnia jestem z chłopakiem. Dla użciżlenia ja mam 18 lat on 21. Ja chodzę do liceum, On studiuje. I już wszystko jasne, nasz związek to zabawa w wielką miłożć na odległożć,ponieważ On studiuje w innym mieżcie … Mam 100% pewnożć, że Jego uczucie do mnie jest jednak prawdziwe i że nie ma szans na to żeby mnie zdradził, ale męczy mnie to, że przez szkołę widujemy się zaledwie kilka razy w miesiącu… Chciałbym z Nim o tym porozmawiać, ale wiem ile dla niego znaczę i wiem, że sama ta rozmowa może Go bardzo zdołować. Martwię się o Niego ponieważ nie jest mi obojętny, z Nim straciłam dziewictwo i czuje się przy Nim szczężliwa, jednak kiedy wyjeżdża zaczynają się schody. Zastanawiam się nas moim uczuciem do Niego i sensem tego 'związku’. Wiem, że wiele par tak żyje i może problem tkwi we mnie??
Przepraszam, że post została napisany tak chaotycznie. 🙂 I proszę o odp 😥Na dwoje babka wrozyla: albo zwiazek sie rozpadnie albo nie. Istnieja tylko takie mozliwosci. Jesli sie rozpadnie to moze nie zalezalo Wam na sobie, jesli sie uda to tylko gratulowac. Glowa do gory:)
