[teresa48]

Evita pozdrawiam Cię bardzo. Uwierz mi ja mam 58 lat i teraz wiem napewno że jak byłam smutna użalałam się nad sobą i sama nie wiem czego oczekiwałam od znajomych oni odsuwali się ode mnie.Jest mi teraz wstyd i jednoczeżnie okropnie szkoda straconych dni, godzin a nawet minut. Nikt nie lubi smutnych ludzi i Ty też nie lubisz. Pokonaj samą siebie
wystarczy tak mało wyprostować plecy użmiechną się nawet poczatkowo sztucznie ale to też działa coż pęka w człowieku przez ten sztuczny użmiech chyba nasza dusza żmieje sie z samej siebie.Malutkimi kroczkami poznajemy ludzi opymistycznych i coż się zaczyna. Nie można nigdy być smutnym bo ja też unikam takich ludzi. powodzenia

[Autor]

Odp.