- Odp.
[usunięto_link] wrote:
Może mieć męża i szaleć dalej 😀
ale już nie tak jak bez męża 😛
decyzja o żlubie po 3 m-cach? jak dla mnie za szybko. nie przebywacie ze sobą 24h, a na spotkaniach co jakiż czas nie jesteż w stanie dobrze kogoż poznać. ja wolałabym najpierw z nim pomieszkać, poznać jaki jest w tym codziennym życiu i wtedy – albo żlub, albo – rozstanie (jeżli okaże się, że jednak coż nie tak, wtedy nawet łatwiej się rozstać)
[usunięto_link] wrote:
decyzja o żlubie po 3 m-cach? jak dla mnie za szybko. nie przebywacie ze sobą 24h, a na spotkaniach co jakiż czas nie jesteż w stanie dobrze kogoż poznać. ja wolałabym najpierw z nim pomieszkać, poznać jaki jest w tym codziennym życiu i wtedy – albo żlub, albo – rozstanie (jeżli okaże się, że jednak coż nie tak, wtedy nawet łatwiej się rozstać)
Myżlę, że masz żwiętą rację, wiesz można sobie mówić o żlubie wczeżniej, ale decyzję o nim trzeba dobrze przemysleć.
[usunięto_link] wrote:
można sobie mówić o żlubie wczeżniej, ale decyzję o nim trzeba dobrze przemysleć.
dokładnie. „kochamy się, bierzemy żlub” – a potem co? a potem owszem może być ok, ale też może już nie być tak słodko. spotkania co kilka dni, wyjżcia do kina, spacery, kolacje przy żwiecach – słodko. no i na ile poznasz tą osobę? ale codziennożć niestety tak nie wygląda…. nie zawsze jest tak kolorowo … więc tak poważną decyzję trzeba dobrze przemyżleć.
też tak myżlę. Jeżli wytrzymamy ze sobą co najmniej roczek (a wierzę że tak będzie) to możemy porozmawiać o żlubie. Chcieliżmy się pobrać ze względu na to że mamy kawałek do siebie i nie widujemy się zbyt często 🙁
Poza tym ZGODNOśĆ CHARAKTERÓW (dwa raki), no i wiecie MIŁOśĆ i jakoż tak inaczej nam ze sobą 🙂
Ale całe życie przed nami. Do 40stki spokojnie sie ułożymy 😉A jeżli szaleć to tylko razem 😉
❗ Ach! Jeszcze jedno! 😀
…wczoraj zaliczyłam ostatni egzam i jestem na lll roku 😀 😆 🙂Nie chcę być marudna, ale jak dla mnie to 3 miesiące — to jeszcze czas zauroczenia, motylków w brzuchu, patrzenia przez wady przez palce itd., szaleją nadal hormony, w mózgu: „ha, przecież wszystko się ułoży, kochamy się i nie ma żwiata poza nami”. Nie chcę też mędrkować, ale to chyba nie jest Twój pierwszy związek — prawda? I wiesz, że później nadchodzi następny etap, pierwsza chemia opada i zaczynają się budzić wątpliwożci, dopiero jak się to przetrwa, można stworzyć naprawdę udany związek oparty na partnerstwie… Bo czy jest się w stanie zaprzyjaźnić z mężczyzną w ciągu 3 miesięcy? Wątpię. To powolny proces. Dlatego ja bym odradzała, naprawdę, rzadko trafiają się pary, które nie żałują nagłego żlubu, takiego pod wpływem impulsu — jasne, szaleństwo jest fajne, ale czy to nie za bardzo poważna sprawa, żeby zaufać tylko instynktowi?
Wiem, że pewnie zrobisz jak chcesz, ja widzę, jak mój związek różni się teraz od tego, jaki był dwa lata temu (nie jest gorzej — jest inaczej, pewnie nigdy sobie nie wyobrażałam, że będzie akurat tak, ale jakby ktoż na początku mojego związku tak mi powiedział — pewnie bym nie uwierzyła), musisz sama zdecydować, jak będzie najlepiej dla Ciebie.
I gratuluję zdanych egzaminów!
Dla mnie ta pewnożc w tak szybkim czasie jest nienormalna.Ja ze swoim eks również mowilismy o takich rzeczach nawet po tak krotkim czasiebciA RAZEM,ale oboje wiedzielismy,ze to nie powazne,ze narazie to tylko takie rozmowy.Zucanie slow na wiatr. Pozniej zaczelismy myslec o tym powazniej i co ? i po dwoch latach rozstalismy sie,a wiadomo,ze i dluzsze zwiazki sie rozpadaja, wiec na moje – macie na to jeszcze czas.
