Dominiq
Twoje odp. na forum:
- Odp.
Powiedziałam mu….. Trochę to trwało. Ale zareagował, moim zdaniem bardzo dojrzale i w ogóle. Wiadomo ze był trochę w szoku, ale nie zraził się. Powiedział ze mu na mnie zależy, i chyba teraz nawet bardziej, ze mnie podziwia. Jestem bardzo szczężliwa….
Znamy się ze studiów. Dzieli nas długa odległożć, więc spotykamy sie raz na tydzień a czasem dwa. Na początku tej znajomożci nawet nie przypuszczałam że może sie tak stać, że będzie mi (a tym bardziej jemu) zależeć. I dlatego nic nie mówiłam o dziecku. Uważałam to za koleżeńskie spotkania z których na pewno nic nie będzie. A nie chciałam, żeby coż sie zmieniło w naszych relacjach(chociaż nie wiem czy tak by sie stało). Potem stawało się co raz mniej „koleżeńsko”. A mi coraz trudniej było powiedzieć o mojej „tajemnicy”. Miałam wymówkę: „aaa przecież i tak nic z tego nie będzie…”. I tak odwlekałam rozmowę. A teraz czuję, że powinnam to zrobić, że muszę, ale boję się i nie wiem czy potrafię. Może zna któraż z Was taki przypadek, albo spytajcie swojego faceta jakby na to zareagował i czy miałby bardzo za złe to zwlekanie?
