- Odp.
Jeżli ktoż chciałby dowiedzieć się czegoż o kobiecych kręgach to proszę poszukać sobie informacji o Tannie Jakubowicz- Mount. Często w Zwierciadle jest coż jej lub o niej.
[usunięto_link] wrote:
Przyjaźń damsko-męska to „patologiczny, sztuczny i nieszczery twór”? No bez przesady!!! Facet to człowiek, kobieta też człowiek. Czemu nie może być między nimi zrozumienia, dobrej rozmowy, wsparcia, troski, wspólnie spędzonego dobrego czasu? Oczywiżcie taka relacja przeszkadza gdy mamy partnera – bo to zazwyczaj jest nie w porządku gdy z kimż jesteżmy. Ale żeby tak od razu patologia????
Bardzo mi się ten wpis podoba. I podpisuję się pod nim rękami i nogami. Patologia to dom pełen przemocy, może zniewolony nałogami. Ale w żadnym wypadku przyjazne relacje międzyludzkie!
Ja mam bardzo bliskiego kolegę, jednak nie nazwę tego przyjaźnią. ON dla mnie jest rodzajem translatora, przekłada mi z męskiego na nasze. Jak czegoż nie rozumiem, albo obawiam się ze mogłam zrozumieć opacznie, to go pytam. I zazwyczaj odpowiada mi trafnie.
Translator? 😆 Dobre. A ja nie mam bliskich kolegow. Bezpieczniej mieć bliskiego przyjaciela;) . Bliski kolega mógłby się z czasem okazać zbyt bliskim kolegą…
[usunięto_link] wrote:
Translator? 😆 Dobre. A ja nie mam bliskich kolegow. Bezpieczniej mieć bliskiego przyjaciela;) . Bliski kolega mógłby się z czasem okazać zbyt bliskim kolegą…
Tego kolegi bać się nie muszę 😀
Pannożwieczko :> bliski kolega jest niebezpieczny, a bliski przyjaciel jest bezpieczny? Ja chyba jednak nie czaję… 🙁a ten przyjaciel… czy on aby nie był kiedyż znjomym, kolega, bliskim kolegą?
Czyli inni mogliby, ale Ty się boisz dopużcić ich bliżej? I jak on się okazał być przyjacielem? Ot tak z dnia na dzień zmiana klasyfikacji? 😕
A Ty uważasz, że po drodze od znajomego do przyjaciela musi być koniecznie bliski kolega? Jak napisałam- nie mam bliskich kolegów. Bliski kolega kojarzy mi się z kolegą do łóżka. ;). Ja mam jednego przyjaciela i w tej materii stawiam na jakożć, nie na ilożć 😉
a to się nie zrozumiałyżmy. Ja nie uważam jakiegoż, nawet bliskiego kolegi za możliwego kandydata do seksu. Natomiast uważam go za 'stację pożrednią’ do przyjaciela.
Ja nie uznaję pożrednich stanów. Zwłaszcza w przyjaźni. Pewnego dnia się okazuje, że ktoż po prostu tym przyjacielem jest. I już.
Mam wrażenie, ze cały czas mówimy o tym samym, ale każda uważa, że jest inaczej. Tak, któregoż dnia, zazwyczaj po dłuższym czasie i jakimż poważnym zdarzeniu uznajemy kolegę za przyjaciela. Koleżankę też. Ale wszak nie jest tak, że ujrzałaż go na ulicy i następnego dnia poczułaż, że to przyjaźń. Znałaż go czas jakiż i coż się takiego zdarzyło, że wszedł do tego wyższego kręgu wtajemniczenia. W moim przypadku żaden mężczyzna się tam nie dostał. Dostało się parę kobiet. I siedzą sobie wygodnie.
[usunięto_link] wrote:
Zastanawiam się, dlaczego piszemy tyle o samotnożci, a nie podejmujemy prób zaufania innym kobietom? Bogusia, bohaterka Powieżci Katarzyny Michalak Sklep z niespodzianką. Bogusia zaczyna nowe życie w małym miasteczku i nie zna tam nikogo. Musi wszystkie związki tworzyć od zera. Dostaje ogromne wsparcie od włażnie innych kobiet. Ma jakby drugą rodzinę z wyboru: babkę, matkę a nawet siostrę. Dlaczego nie wspieramy się na kobietach? Dlaczego musimy mieć przy sobie byle jakiego faceta by czuć się dobrze, a szczera przyjaźń z kobietami to nie to?
kobiety kobietami, lubimy się przyjaźnimy, ale związki tworzymy z facetami
