-
Odp.
-
[usunięto_link] wrote:
Hmm chodzi mi o uwarunkowania genetyczne (np.większa podatnożć na depresję),typ układu nerwowego,temperament,więc sądze,że przyczyn depresji nie można upatrywać tylko w rodzaju dożwiadczeń osoby.Jest ich wiele,i nie musi występować depresja po jakimż tragicznym,traumatycznym wydarzeniu.Po prostu sądzę,że jedna osoba lepiej poradzi sobie ze stresem,a druga gorzej i to nie zależy od tego ile przykrożci przeżyli w życiu.Wydaje mi się nawet,że może być wręcz przeciwnie w niektórych przypadkach,ale na to składa się wiele czynników,bo depresja to choroba jak każda inna 🙄
To samo napisałem w moim tekżcie.
Ty rozdrabniasz się na szczegóły.
Gdybym tak napisał o wszystkim, to nikt nie przeczytałby tego tekstu, bo byłby okropnie długi.Człowiek to istota tajemnicza i nie wszystko jest jasne i udowodnione.
Okej 😉 Ale mimo wszystko nie mogę się zgodzić,że osoba po p****żciach przestanie odczuwać smutek ❗ To by było zdecydowanie coż poważniejszego niż depresja,chyba tylko osoby z rysem psychopatycznym nie odczuwają tej podstawowej emocji ❓ Włażnie nie jestem pewna czy o smutek chodzi 🙄 😳
[usunięto_link] wrote:
Okej Ale mimo wszystko nie mogę się zgodzić,że osoba po p****żciach przestanie odczuwać smutek To by było zdecydowanie coż poważniejszego niż depresja,chyba tylko osoby z rysem psychopatycznym nie odczuwają tej podstawowej emocji Włażnie nie jestem pewna czy o smutek chodzi
Nie chodzi tylko o zwykły smutek.
Już na samym początku swojego tekstu napisałem:
@Robert Miles wrote:Chciałbym się w tym temacie zająć przyczynami i skutkami depresji.
Mam na myżli prawdziwą depresje, zwątpienie które rozrywa człowieka.Tak jak pisałem w swoim tekżcie:
Myżlę, że jest to sprawa całokształtu życia jednostki.
Jeżli ktoż całe życie przeżył w okropnych warunkach i otaczały go wiecznie tragedie, to oczywiste jest, że w pewnym momencie przestanie on po prostu odczuwać smutek
(smutek – to tylko powierzchowne nazewnictwo) mimo kolejnych tragicznych wydarzeń jakie mają miejsce w jego życiu.
Taki człowiek nie odczuwa już kolejnych ciosów od życia ponieważ się do nich przyzwyczaił.Tu nie chodzi o jakiż chwilowy smutek z powodu nieudanego wyjazdu w góry.
Tu chodzi o wiele lat, w których to człowiek nie zaznał niczego innego oprócz cierpienia i bólu.Moim zdaniem, to logiczne jest, że depresja nie jest spowodowana jakimż nagłym wydarzeniem. Nie przychodzi ot tak sobie, z powodu nagłej, nieoczekiwanej tragedii. Oczywiżcie, każde jakież traumatyczne przeżycie, nagła tragedia spowodowana np. żmiercią bliskiej osoby zostawia żlad na naszej psychice, ale z takimi przeżyciami człowiek potrafi sobie poradzić w taki czy inny sposób. Natomiast, według mnie, depresja rozwija się powoli. Jest to choroba. I można powiedzieć, że jak każda choroba zaczyna się od zwykłego przeziębienia. A nie leczone przeziębienie przeradza się w grypę. Tak samo jest z depresją. Zaczyna się od przygnębienia, smutku. Żyje się w ciągłym napięciu. Ale każdy człowiek posiada jakąż granicę wytrzymałożci. I w pewnym momencie przestaje się panować nad „chwilowym” załamaniem nerwowym. Przynajmniej tak ja to odbieram.
Czy depresja to choroba?
Nie myżlę tak.Co do tego czy jest ona spowodowana nagłym zdarzeniem, czy też jest wynikiem całokształtu życia jednostki, to już włażnie zależy od przypadku.
[usunięto_link] wrote:
Moim zdaniem, to logiczne jest, że depresja nie jest spowodowana jakimż nagłym wydarzeniem. Nie przychodzi ot tak sobie, z powodu nagłej, nieoczekiwanej tragedii. Oczywiżcie, każde jakież traumatyczne przeżycie, nagła tragedia spowodowana np. żmiercią bliskiej osoby zostawia żlad na naszej psychice
Myżlę tak jak napisałem na końcu swojego tekstu:
Tak więc to nie samo przeżycie niszczy człowieka, to samo przeżywanie życia już kształtuje okreżlone mechanizmy zachowań.
No cóż, to że jest to choroba to tak mówią specjaliżci.
„Jeżli ktoż całe życie przeżył w okropnych warunkach i otaczały go wiecznie tragedie, to oczywiste jest, że w pewnym momencie przestanie on po prostu odczuwać smutek mimo kolejnych tragicznych wydarzeń jakie mają miejsce w jego życiu.”
Moim zdaniem to zależy od człowieka. Owszem, jeden może się uodpornić na kolejne ciosy, a drugi może z każdą kolejną tragedią pogrążać się coraz bardziej.
Nie uważam tego za chorobę bo to jest po prostu odzwierciedlenie człowieka.
Taki ma charakter i ne można mówić, że jest chory.Co do specjalistów – lepiej ich unikać: (na dole strony)
[usunięto_link]Co do tego czy człowiek będzie nieczuły na kolejne ciosy, czy jednak z każdym kolejnym będzie się pogrążał, to także sprawa jednostki i zależy od jej przypadku.
[usunięto_link]
[usunięto_link]i wiele innych….
jest to choroba…. w końcu jest to potwierdzone badaniami itp.
ale faktem też jest że trzeba mieć też charakter poddatny na takie choroby
Dla mnie to nie jest choroba – wymyżlili to włażnie psycholodzy i psychiatrzy, tylko po to, aby zarabiać na nieużwiadomionych ludziach.
Freuda to lepiej nie czytać nawet.
On wmawia ludziom, że codzienne p****ęzyczenia czy zapomnienia, to są wyniki ukrytych głęboko w psychice człowieka perwersji.
To niepoważne!Robert Miles czy dla ciebie nie istnieja choroby psychiczne? Pracowałam kiedyż z ludźmi chorymi psychicznie i powiem ci ze to raczej nie jest ich charakter tylko choroba. Miedzy innymi wsród tych chorych byli chorzy na depresję.
Czy ja powiedziałem choć słowo o ludziach chorych psychicznie?
Nie.
Również nie powiedziałem, że ludzie chorzy psychicznie nie są chorzy bo taki mają charakter, a innym się wydaje, że to choroba.
Poza tym nie rozmawiamy o chorobach psychicznych.Rozmawiamy o depresji i nie przyklejaj depresji łatki choroby psychicznej, bo to błąd jaki ludzie popełniają najczężciej.
Tak w ogóle to nie jest argument, że pracowałaż z ludźmi chorymi psychicznie i wydaje Ci się, że wżród nich byli ludzie z depresją.
Nawet jeżli tacy tam poszli to przez psychologów, którzy ich skierowali na to spotkanie.
Oczywiżcie w Polsce przeważa leczenie farmakologiczne, bo nikomu się nie chce pracować i rozmawiać z ludźmi.
Metoda psychologów i psychiatrów to wyciszyć kogoż lekami i mieć spokój.Na koniec: Depresja to nie jest choroba, tym bardziej psychiczna.
może nie wiesz ale depresję się leczy. Tak samo jak każdą inną chorobę. Tylko że jest to choroba psychiki, nie ciała
[usunięto_link] wrote:
może nie wiesz ale depresję się leczy. Tak samo jak każdą inną chorobę. Tylko że jest to choroba psychiki, nie ciała
Nie przemawia do mnie Twoja wypowiedź, na dodatek napisana w taki sposób.
Rzuciłaż jedno zdanie od niechcenia i to nawet nie jest dla mnie powód do podjęcia dyskusji.
Jeżli nie masz nic sensownego do powiedzenia, to nie wtrącaj się w dyskusję.hmm moja wypowiedź nie musi do Ciebie przemawiać. A to że według Ciebie moja wypowiedź nie jest sensowna, to chyba jeszcze nie znaczy że nie mogę nic napisać. Na szczężcie to nie Ty decydujesz o tym, co jest sensowne, a co nie. Ja tylko wyrażam swoje zdanie, nie musisz się z tym zgadzać. A to że napisałam jedno zdanie, nie będę się rozwodzić nad czymż, co jest logiczne i proste jak dwa plus dwa. Pozdrawiam
Ustalmy sobie jedno:
Po prostu napisałaż coż co dla Ciebie jest logiczne jak „dwa plus dwa”.
Owszem będę decydował o tym co jest sensowne, a co nie jest.
Ja założyłem ten temat i mam pojęcie o czym powinno w nim być, także z łaski swojej pisz sensownie i na temat, zamiast wygłaszać pretensjonalne komunały typu: „Tak jest, bo jest”Nie uważasz, że dyskusja nie ma sensu jeżli każdy podejdzie do niej z gotowym myżleniem prosto z encyklopedii?
Pozdrawiam również
