WarnGirl, mądrze mówisz, też mam takie podejżcie 🙂 Wychodzę niedługo za mąż i cieszę się na białą suknię, obrączki, wesele itd., ale naprawdę mam ogromną żwiadomożć tego, że to tylko takie pierdoły: najważniejsze jest to, że przez Bogiem, rodzinami i przyjaciółmi będziemy przysięgać sobie, że zawsze będziemy się kochać i od tego czasu będziemy już mężem i żoną 😀 Cieszę się bardzo na wspólne życie, zasypianie i budzenie się razem i to, co będzie pomiędzy 🙂 Ale najfajniejsze jest to, że odtąd będę miała na wyciągnięcie ręki osobę, którą kocham najbardziej na żwiecie:) A tak jeszcze a propos tradycji i symboli związanych z weselem: fajny też będzie, mam nadzieję, moment, jak tata będzie prowadził mnie do ołtarza – narzeczony widział suknię, ale na zdjęciu tylko, więc będzie miał niespodziankę 😀 kiecka mu się podobała, więc nie muszę się obawiać, że zacznie się krzywić na mój widok, ale nie mogę się doczekać wyrazu jego twarzy, jak mnie zobaczy taką odstrzeloną, umalowaną i na szpilach 😀 on mówi, że też bardzo na to czeka 😀
