- Odp.
Ja zawsze chętnie wracam do „Małego Księcia”. Czytałam go już dziesiątki razy 🙂 Być może niektórzy uznają że jest do dożć oklepana książeczka dla dzieci- być może. Jednak dla mnie jest to bogata pozycja, która w swojej prostocie zwraca uwagę na sprawy bardzo istotne. Polecam ją tym którzy jeszcze jej nie czytali.
U mnie już kilka razy przerobiona jest „Cukiernia pod amorem” Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk
Mało jest książek, do jakich wracam. Przeważnie szkoda mi czasu, który mogłabym pożwięcić na te jeszcze nie przeczytane, ale z przyjemnożcią odżwieżam pamięć, pochłaniając po raz enty sagę o wiedźminie Sapkowskiego, Jeżycjadę Musierowicz czy Miłożci w czasie zarazy Marqueza.
To głupie pewnie, bo jestem juz „stara” 😉 ale bardzo chętnie wracam do książki „Mala księzniczka”. 🙂 Uwielbiam ja z jakiegoż powodu.
Ja dożć często wracam do felietonów i esejów Umberto Eco. Lekki i przyjemne, a przede wszystkim przezabawne – nie znam osoby, której nie poprawiłyby humoru 😀 Mam w domu tylko jeden tom „zapisków na pudełku od zapałek”, który jest zbiorem takich feleietonów i jest to ksiązka najczężciej żciągana z półki. Czekam teraz na nowy kryminał Umberto Eco – Cmentarz w Pradze. Kryminały pisze jeszcze bardziej genialne 🙂
[usunięto_link] wrote:
Ja dożć często wracam do felietonów i esejów Umberto Eco.
powaga, chrumciu? 😉
[usunięto_link] wrote:
Lekki i przyjemne, a przede wszystkim przezabawne – nie znam osoby, której nie poprawiłyby humoru 😀
dobra. to dam się rozchełstać 🙄 chruman, panujesz nade mną? 😯
[usunięto_link] wrote:
Mam w domu tylko jeden tom „zapisków na pudełku od zapałek”, który jest zbiorem takich feleietonów i jest to ksiązka najczężciej żciągana z półki.
nieważne. ważne, że Ci się podoba. daj poczytać, Mała. 😳
[usunięto_link] wrote:
Czekam teraz na nowy kryminał Umberto Eco – Cmentarz w Pradze.
powiedz, Skarbie, dlaczego ja powinienem też z Tobą czekać? jupi
[usunięto_link] wrote:
Kryminały pisze jeszcze bardziej genialne 🙂
b. mi się to podoba – uwielbiam dobre kryminały. chrumek 😉 co to będzie? :-
Regularnie wracam do Belgariady Davida Eddingsa.
Znalazłam książkę, do której chyba będę wracała… To Podróże z Platonem Roberta Smitha. Zawsze unikałam jak ognia filozofii, a tym razem nie tylko pojęłam, co autor napisał, ale spodobało mi się takie … hm… domowe filozofowanie. Oczywiżcie, Smith ma ogromną wiedzę i żongluje nazwiskami i cytatami jak chce, czego ja nie potrafię, ale daje do myżlenia na tak wiele codziennych tematów, że nareszcie pojęłam, czemu to jest umiłowanie mądrożci.Ja wracam do powieżci „Godziny” Michaela Cunninghama.świetny jest też film na podstawie powieżci z Nicole kidman.Polecam.
O! nie wiedziałam, że ksiązka tez jest 🙂 Można ja jeszcze gdzies kupic, czy to taka starsza pozycja?
Ja chetnie wracam do „Przemineło z wiatrem” M. Mitchell, oczywiscie tez na podstawie filmu 🙂
Ja nie umiem wracać do książek, chyba że są to podręczniki, słowniki, encyklopedie, albo popularno-naukowe ;p
[usunięto_link] wrote:
Ja często wracam do „Miłożci nad rozlewiskiem”, wspaniała książka na zimowe wieczory 😉
Ostatnie pobrałam sobie z serwisu [usunięto_link] e booka i sobie czytam na nudnych wykładach 😉A znasz może stronę, na której są również inne e – booki? 🙂 Polecisz jakąż?
