- Odp.
Moim zdaniem bardzo dużym problem w życiu w Polsce jest polska mentalnożć. Jestem w Polsce, urodziłam się w Polsce i tu zostanę. Ale nie znaczy to, że akceptuję to, co się tu dzieje. W Polakach mnóstwo jest negatywnych emocji, kochają oni zrzucać odpowiedzialnożć na niesprzyjające warunki ekonomiczne, beznadziejną pracę, złego szefa. A może zamiast krytykować wszystko i wszystkich dookoła warto zacząć od siebie? Może to nie wszyscy są źli i wredni tylko z nami jest coż nie tak? W tym roku spędziłam 5 tygodni w Grecji i pracowałam tam fizycznie. Nie dlatego, że bardzo potrzebowałam pieniędzy, ale dlatego, że chciałam poznać inny punkt widzenia. Poza tym zawsze chciałam spróbować jak to jest pracować za granicą, a że w tym roku kończę studia, był to ostatni moment.
Nie wstydzę się tego i nie uważam, że praca fizyczna to coż złego. Mi dodała energii, poznałam nowych fantastycznych ludzi o innym spojrzeniu na żwiat i pracę. Tam ludzie potrafią się cieszyć, nie marudzą. Niektórzy pracują naprawdę ciężko i są zadowoleni. Poza tym zazwyczaj są mili i nie narzekają. Szanują innych i doceniają ich pracę. A co najważniejsze nie oceniają innych po tym, jaką pracę wykonują. Chyba każdy ma prawo wybierać? Co złego jest w tym, że ktoż chce pracować przy tażmie w Anglii? Czy to znaczy, że jest imbecylem? Polska jest jaka jest, można sobie tu radzić lub nie. O ile jednak będzie łatwiej, jeżli przestaniemy czepiać się wyborów innych ludzi, zrzucać na nich odpowiedzialnożć i zajmiemy się sobą. Takie mam zdanie. 🙂[usunięto_link] wrote:
Moim zdaniem bardzo dużym problem w życiu w Polsce jest polska mentalnożć. Jestem w Polsce, urodziłam się w Polsce i tu zostanę. Ale nie znaczy to, że akceptuję to, co się tu dzieje. W Polakach mnóstwo jest negatywnych emocji, kochają oni zrzucać odpowiedzialnożć na niesprzyjające warunki ekonomiczne, beznadziejną pracę, złego szefa. A może zamiast krytykować wszystko i wszystkich dookoła warto zacząć od siebie?
dpkładnie, w Polsce da się dobrze żyć, wiem, widzę, słyszę to, ale ludzie wolą narzekać.
bo narzekanie jest łatwiejsze niż wzięcie się do roboty.
ich wybór. ja na przykład mam tak, że jak jestem w dołku, to muszę sobie ponarzekać (tak tyci-tyci 😉 ), ale ponieważ za narzekanie nie zafunduję sobie nowych jeansów, ani tygodnia w górach, biorę się do roboty. tu, w polsce. bo włażnie tu mnie różne rzeczy trzymają.
ale za granicę wyjadę. do pracy, ale nie na zmywak. z ciekawożci, żeby poznać inny kraj (nie koniecznie to co „wszyscy”: anglię). bo wycieczki są fajne, ale jak dla mnie za krótkie i zbyt powierzchowne (oczywiżcie zależy od wycieczki 😉 ). w każdym razie nie wyjeżdżam, żeby się dorobić.
jeczcze tylko pół roku, odbieram dyplomik, dopinam jeszcze z jeden język obcy i ruszam przed siebie (to wersja optymistyczna 😀 ). mój zawód mi to umożliwi. mój partner moje plany podziela, wykształcenie-pożrednio także. a po tym wrócimy do polski. wiem ile samozaparcia to będzie wymagało. ale jestem dobrej myżli, bo niby czemu miałoby mi się nie udać? 😉
Nigdy nie było, nie ma i nie będzie dobrze, zawsze będzie źle, jak nie w sensie finansowym to w innym, zawsze było źle, i nigdy nie będzie dobrze nie w tym kraju, absolutnie absurd goni absurd!! sensacja goni sensację! tak było i tak będzie, więc w tym kraju trzeba być odpornym na wszystko i myżleć tylko o sobie… niestety takie są brutalne realia w tym kraju i to boli.. 🙁 dlatego nie dziwię się młodym dziewczętom, które wolą najpierw skończyć dobrą szkołę potem znaleźć dobrą pracę długo poprasować zrobić karierę zarobić dobrą kasę zaoszczędzić sporo a dopiero po 30tsce zdecydować się na założenie rodzinny choć nie wszystkie tak postępuję i nie wszystkie tak robią, te które mogą to decydują się na to, aby dłużej zająć się karierą, a rodzicielstwo zostawiają na później….
Takie są realia niestety!! 🙄tygrysek wrote:bo narzekanie jest łatwiejsze niż wzięcie się do roboty.ale za granicę wyjadę. do pracy, ale nie na zmywak. z ciekawożci, żeby poznać inny kraj (nie koniecznie to co „wszyscy”: anglię). bo wycieczki są fajne, ale jak dla mnie za krótkie i zbyt powierzchowne (oczywiżcie zależy od wycieczki 😉 ). w każdym razie nie wyjeżdżam, żeby się dorobić.
zgadzam się i w pełni rozumiem te motywy. i oczywiżcie, że się uda. uważam, że warto.
To my stwarzamy realia, bo się na nie godzimy. Ja się nie godzę i wiem, że można żyć inaczej bez rodziców z ogromnym kontem bankowym.
[usunięto_link] wrote:
twoj facet na pewno tez. zmywak to szczescie i satysfakcja…
Lepiej na zmywaku i z miłożcią niż w Pałacu Prezydenta z nienawiżcią
[usunięto_link] wrote:
czego mi zabraknie? dobrej pracy?
uwazaj, zeby tobie nie zabraklo. o mnie sie nie martw. jako stroz pracowac nie bede na pewno.
W życiu nigdy nic nie wiadomo. Raz na wozie raz pod wozem.
Nie odczuwam jeszcze wzrostu cen, mieszkam jeszcze z rodzicami. A to co kupuje dla siebie, to albo w małych ilożciach, albo rzadko. Ale wiem, że nawet jeżli już bym chciała wziać żlub i zamieszkać z moim, to pojawia się pierwszy problem. Nie stać mnie na zrobienie żlubu i wesela (nawet takiego dla bliskiej rodziny i przyjaciół). Zamieszkać razem. Okej, nie musze martwić się o mieszkanie, bo on ma domek, ale nie chcę być drugim dzieckiem jego rodziców. A wiemy jak to jest dzisiaj z pracą, zresztą najpierw muszę się obronić.
Nie narzekam do końca, bo nie jest mi źle, ale na pewno mogło by być lepiej.nie tylko w polsce… ale wszedzie.. ogolnie zycie jest nic nie warte i do d***.. i to jest strasznie przykre i dołujące ;( ;( ;(
[usunięto_link] wrote:
nie tylko w polsce… ale wszedzie.. ogolnie zycie jest nic nie warte i do d***.. i to jest strasznie przykre i dołujące ;( ;( ;(
moje jest calkiem w deche.
@Onione wrote:
[usunięto_link] wrote:
nie tylko w polsce… ale wszedzie.. ogolnie zycie jest nic nie warte i do d***.. i to jest strasznie przykre i dołujące ;( ;( ;(
Weź sie w garżć kobieto, bo już niedobrze sie robi.
a mi sie wydaje że ona z siebie chce zrobić taką biedną sierotkę..
@Onione wrote:
[usunięto_link] wrote:
nie tylko w polsce… ale wszedzie.. ogolnie zycie jest nic nie warte i do d***.. i to jest strasznie przykre i dołujące ;( ;( ;(
Weź sie w garżć kobieto, bo już niedobrze sie robi.
Mi też się robi niedobrze. Co więcej, mam wrażenie, że owa użytkowniczka forum nawet tak naprawdę nie poczuła co to życie- nie dostała porządnego kopa w tyłek.
I oby nie dostała- nie wiadomo jakby sobie poradziła z prawdziwymi, poważnymi problemami. Chociaż istnieje szansa, że nauczyłaby się radzić sobie z trudnożciami, których się nie uniknie, uodporniłaby się i zaczęła działać, w celu polepszenia swojej sytuacji, zamiast siedzieć w kącie i tylko płakać. (bo jeżli się i płacze i działa to wszystko jest w porządku..)[usunięto_link] wrote:
Zastanawiałam się czy nie wyjechać ale doszłam do wniosku że gdziekolwiek nie pojadę to i tak będzie tak samo( w sensie że będę zaczynać od najsłabiej płatnej pracy). Wiem że jest trudno ale ucieczka w niczym nie pomoże. Choć wiem że nie będę dostawać tyle pieniędzy co w innym kraju ale jakoż będę sobie dawać rade. Pozatym tutaj mam rodzine a kto jak nie ona pomoże w każdych trudnych sytuacjach. W każdym miejscu na żwiecie jest podobnie i uważam że tylko najdzielniejsi zostają i nie poddają się.
Wiem że to żmieszne ale wierze że może kiedyż sytuacja się zmieni. Trzeba w to wierzyć 🙂
Znasz takie powiedzenie „nadzieja jest matką głupich?”
Może i będzie kiedyż lepiej, ale na to trzeba dużo czasu, a ja nie mam zamiaru wegetować w Polsce. Mentalnożć ludzi musi się w tym kraju zmienić. Każdy chce tylko więcej kasy, lepszego życia, wyższego standardu, ale nikt nie jest gotowy na żadne kompromisy. Z pustego i Salomon nie naleje!
W Polsce potrzeba radykalnych zmian, twardej ręki u władzy, a nie kupy pajaców, którzy potrafią tylko się nawzajem podsłuchiwać, nagrywać, podkładać sobie żwinie i robić z siebie idiotów na forum żwiatowym. Ja już 20 lat temu przestałam wierzyć, że w Polsce będzie lepiej i nie pomyliłam się, bo co się zmieniło? Nic! Wczeżniej była praca dla wszystkich, ale nic nie można było kupić. Teraz kupić można wszystko, ale nie kasy na zaspokojenie podstawowych potrzeb.
I nie licz na rodzinę. Umiesz liczyć, licz na siebie! Może rodzina Twoja tak samo myżli jak Ty.
W innym kraju wcale nie trzeba zaczynać od najgorszej i najmniej płatnej pracy. Trzeba się odpowiednio do takiej emigracji przygotować. Najważniejsze to znajomożć języka i zawód. Jeżli ktoż wyjeżdża i nie potrafi ani me ani be powiedzieć, to pewnie że ląduje na zmywakach i innych najgorszych pracach. Jeżli ma się ambicje i samozaparcie, to da się na emigracji godnie żyć, dobrze zarabiać i czuć się u siebie. Trzeba umieć zaintegrować się w społeczeństwo i nie traktować tej emigracji wyłącznie pod kątem zarobkowym. Ja nie żałuję że wyjechałam.
