Magdus
Twoje odp. na forum:
- Odp.
Mnie życie nauczyło, aby nie mówić „nigdy” i „zawsze”…. bo życie bywa zaskakujące i siebie też zaskakujemy
A ja wróciłam wczoraj od chłopaka, pomieszkiwaliżmy wspólnie 2 tygodnie i dzięki temu wiem, że narazie nie jestem gotowa na małżeństwo… taka zabawa w dom była dla mnie czasami męcząca….
on pół dnia w pracy a ja nie mogłam sobie miejsca w domu znaleźć, koleżanek czy znajomych nie miałam, bo „mieszkamy” tam dopiero od dwóch miesięcy… Były też miłe chwile, nie przeczę, ale ta codziennożć mnie niekiedy przytłaczała 😕Ja byłam rok temu nad morzem.. fakt, że nie na wakacjach, ale na komunii i ….. przywiozłam ze sobą pamiątkę w postaci mega-hiper-męczącego przeziębienia 🙂
Ale i tak lubię morze 🙂
Ja rozstaję się z chłopakiem zwykle na 2-3 tygodnie 😕
Pierwszy tydzień idzie wytrzymać… mam dużo czasu dla siebie, zajmuje się mieszkankiem, uzupełniam zaległe rzeczy, łażę po sklepach, marketach, spotykam się z koleżankami…
Po tygodniu jest coraz gorzej… nuda, brak zajęcia i narastająca tęsknota… 🙁
Dzisiaj włażnie wróciłam od chłopaka, choć miałam małą nadzieję, że zostanę jeszcze do soboty, bo spóźniliżmy się na autobus i chcieliżmy go dogonić na następnym przystanku, ale…. zgubiliżmy się we wrocławiu(aż dziwne, bo jechaliżmy po znakach 🙂 ), później znowu jeździliżmy parę razy w koło starówki w Oleżnicy nie mogąc znaleźć odpowiedniej drogi, ale w końcu (niestety) dogoniliżmy ten autobus….
i teraz zobaczymy się dopiero dzień przed weselem mojej kuzynki za 3 tygodnie…. jakoż wytrzymam 😕
Ja mam na drugie Małgorzata, po mamie…. a na bierzmowaniu wybrałam żw. Annę jako że jest patronką rodzin i matek… 🙂
na sen.. spałam tylko 4 godziny, bo obudziła mnie potężna burza i miałam wczeżnie rano (7:40) autobus do domu, na który i tak się spóźniłam… hihi
Pamiętam tylko tyle, że byłam jeszcze w podstawówce i po kryjomu podbierałam tacie maszynki do golenia 😉
Jupi!!
Wczoraj dostałam od chłopaka wiązankę małych kolorowych różyczek 😀
Nie wierzyłam własnym oczom… jednak nie jest on taki zły 😉
Na stałe nie mieszkam z chłopakiem, dzieli nas prawie 400 km i przez najbliższe 2-3 lata nie możemy tego zmienić, brrrr….. spędzamy tylko razem weekendy (i to nie wszystkie), ferie, wakacje. Początki naszych wspólnych weekendów były trudne.. często się kłóciliżmy i ja się przekonałam, że życie razem to nie tylko spacerki, romantyczne kolacje i wielka sielanka… to także codziennożć, zaakceptowanie partnera takim jakim jest… lepiej oswoić się z tym wczeżniej niż później.
