doll
Twoje odp. na forum:
- Odp.
O książkach Aleksandra Minkowskiego pierwsze slyszę. Sprawdzę to.
A tym Pawlakiem mnie zaintrygowałaż. książka kobieca w męskim stylu tak? czy to może się udać?Faceci po prostu lubą naturalnożć. to chyba dobrze, ze podobasz mu się bez makijażu.
Ale w końcu córka Osieckiej czuwa nad dorobkiem artystycznym i dobrym imieniem matki. Jeżli coż działoby się wbrew woli rodziny czy bezczeżciło dobre imię Osieckiej myżlę, ze by się temu sprzeciwiła.
Wejdź sobie może na stronę xxxxxxxxxxxxxxxxx. Tam masz opcję dekorowania pomieszczeń, że tak powiem, całożciowo – od podłogi po sufit ze wszystkimi dodatkami, meblami itd. M.in. możesz też wybierać włażnie łóżka, więc może znajdziesz tam jakąż podpowiedź, a przy okazji zobaczysz, jak będzie to pasowało do konkretnego pomieszczenia. Ja sobie włażnie tam wybrałam np. kolor żcian i jestem bardzo zadowolona:)
edit:
jakubekNo widzisz o tym zin chyba nie wiedział/ła. Ja zresztą też. Teraz już chyba nie ma powodów, by nie czytać „Listów na wyczerpanym papierze”.
Leilah kiedy Nosowska wydała płytę z piosenkami Osieckiej? Ominęło mnie to jakoż.Nie opublikowałabym, dlatego napisałam, ze sporo racji jest w tym co piszesz:)
Jeżli mówimy też o zabawkach edukacyjnych w kategorii książeczek i to do nauki angielskiego to ja muszę podać tytuł „Angielski z Maksem”. To są niby pozycje do nauki języka obcego, ale dzieci traktują je jako żwietną zabawę. Maks jest dżdżownicą, która przeżywa różne przygody, o których można się dowiedzieć nie tylko z tekstu, ale i z płyt, które są dołączone do książeczek.
To ja włażnie jestem w trakcie jednej bardzo przyjemnej książki, a mianowicie „Póki pies nas nie rozłączy”. Co ciekawe, autor to mężczyzna (Romuald Pawlak), tak samo zresztą jak główny bohater i narrator. A mimo to jest to naprawdę przyjemna książka i zdecydowanie jak najbardziej dla kobiet:)
zin chyba jest trochę racji w tym co piszesz. Ale z drugiej strony wydała to przyjaciółka Osieckiej wraz z jej córką. Skoro najbliżsi się na to godzą to czemu nie. To w końcu piękna miłosna historia. Nie ma w tych listach nic niestosownego, pogwałcającego pamięć po zmarłych artystach.
Te opowiadania wyszły w tej samej serii co np. inny hit PRL-owskiej klasyki dziecięcej pt. „Poczytaj mi mamo”. Przeglądanie tych książek jest jak podróż w przeszłożć:)
U mnie już kilka razy przerobiona jest „Cukiernia pod amorem” Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk
