Historia i tradycja Kumari
Pochodzenie tradycji Kumari jest niejasne, ale przypuszcza się, że sięga XII wieku i jest związane z Kultem Bogini. Ma ona swoje korzenie w lokalnym zwyczaju oddawania czci młodym dziewictwom jako wcieleniom bogiń. W praktyce hinduizmu i buddyzmu w Nepalu Kumari odgrywają szczególną rolę.
Tradycja Kumari jako żyjących bogiń w Nepalu ma wiele wieków, jej konkretne początki są niejasne i różnią się w zależności od źródeł. Napotykamy na wiele legend dotyczących powstania tej praktyki. Jedna z nich jest szczególnie popularna, łączy ją z władcą nepalskiego królestwa Kathmandu, Jayaprakash Malla.
Zgodnie z tą legendą, pewnego dnia król Malla grał w trykytraki (rodzaj gry planszowej) z boginią Taleju, patronką miasta. Bogini występowała pod postacią pięknej kobiety, a ich spotkania były tajne. Pewnej nocy król króla, poruszony ogromnym pragnieniem, przekroczył granice i czynił niewłaściwe sugestie do bogini. Oburzona i zniesmaczona, Taleju ogłosiła, że nie wróci do króla, chyba że będzie mógł ją odnaleźć w ciele młodej dziewicy z kasty Shakya.
Zrozpaczony król rozpoczął poszukiwania, w czasie których młode dziewczęta z kasty Shakya były sprawdzane pod kątem 32 cech znaku boskości. W końcu znalazł, jak wierzył, reinkarnację Taleju i od tamtej pory duch bogini jest uwięziony w ciele wybranej Kumariego aż do nastąpienia pierwszej miesiączki, co jest znakiem, że bogini opuściła jej ciało.
Kumari to najważniejszy z bogiń-członków państwa-narodu Nepal, a jej kult jest miejscem przecięcia się buddyzmu i hinduizmu, dwóch dominujących religii kraju.
Choć tradycja ta tworzy wyjątkową część kultury Nepalu, jest również źródłem kontrowersji i krytyki ze względu na jej wpływ na dobrostan i rozwój dziewcząt wybieranych na Kumarie.
Wybór i życie bogini Kumari
Zazwyczaj, dziewczynki wybrane do bycia Kumarimi pochodzą z kasty Shakya lub Bajracharya (kasty buddyjskich nowojorczyków), mają od czterech do siedmiu lat i spełniają szereg specyficznych, fizycznych i duchowych wymogów. Wybór odbywa się podczas specjalnej ceremonii, podczas której dziewczynki muszą wykazać oznaki boskości i przejść przez serię testów, zanim zostaną oficjalnie uznane za Kumari.
Po wyborze, Kumari zostaje przeniesiona do rezydencji symbolizującej jej boskość, zwanej Kumarighar. Od tego momentu, do momentu, w którym dostaną pierwszą miesiączkę (znak, który sugeruje, że boskość opuściła ich ciało), żyją skryte od oczu świata, wychodząc jedynie na religijne ceremonie i festiwale.
Rola i znaczenie Kumari
Kumari jest uważana za śmiertelne wcielenie hinduskiej bogini Taleju (lokalnej formy Debi, Bogini Siły) i jako taka, jest otoczona głęboką czcią i szacunkiem. Ona jest symbol związany z ochroną i pomyślnością kraju. Podczas specjalnych ceremonii, w tym najważniejszej, Indra Jatra, wielu dewotów oddaje jej hołd.
Tradycja Kumari, choć praktykowana w całym kraju, jest najbardziej wyrażona w trzech królewskich miastach Nepalu: Katmandu, Bhaktapur i Patan. Wielu wierzy, że każda z tych trzech Kumarich posiada odmienną personifikację i ważność.
- Kumari z Katmandu
Katmandu, będące stolicą i największym miastem Nepalu, posiada najbardziej uznawaną i popularną Kumari. Jej rezydencja, znana jako Kumari Ghar, jest położona na historycznym placu Durbar. Jest ona uważana za najważniejszą wśród wszystkich Kumarich i bierze udział w większości ceremonii i festiwali.
Życie Kumari, zwłaszcza tej z Katmandu, jest skrupulatnie regulowane i obwarowane wieloma restrykcjami. Od chwili, gdy zostaje wybrana, jej życie zupełnie się zmienia. Kumari z Katmandu jest praktycznie izolowana od świata zewnętrznego. Mieszka w specjalnym pałacu, zwanych Kumari Bahal lub Kumari Ghar, w centrum miasta i rzadko opuszcza ten budynek, chyba że na specialne religijne uroczystości. Zgodnie z tradycją, Kumari nie uczęszcza do normalnej szkoły. Jej edukacja jest prowadzona na miejscu, w Kumari Ghar. Ma ograniczony kontakt z rodziną i rówieśnikami. Większość czasu ma kontakty tylko z opiekunami, którzy pilnują, by przestrzegała zasad swojego świętego stanu. Stosuje się ograniczenia w mówieniu – Kumari mówi bardzo mało, a jej zdanie jest wyrażane głównie przez błogosławieństwo udzielane zwiedzającym. Musi przestrzegać specjalnej diety, a jej strój musi być zgodny z tradycją. Musi nosić specjalny czerwony kostium i ma malowane na czerwono i czarno stopy i dłonie. Wymagane jest przestrzeganie surowych zasad czystości, symbolizujących jej boską naturę. Najmniejsze skaleczenie, choroba czy nawet rana mogą skrócić jej kadencję. Te restrykcje są konieczne, aby utrzymać jej nienaruszone wcielenie bogini Taleju. Pomimo że wiele z nich jest przedmiotem krytyki i kontrowersji, są one integralną częścią praktyki kultu Kumari i są szanowane przez społeczność.
- Kumari z Bhaktapur
Kumari z Bhaktapur, nazywana także Bhaktapur Kumari, jest uważana za drugą pod względem ważność. Nie jest tak surowo izolowana jak Kumari z Katmandu, uczęszcza do normalnej szkoły i mieszka ze swoją rodziną. Jej rezydencja, z known jako Bhaktapur Kumari Ghar, jest miejscem kultu dla wielu buddystów i hinduistów.
- Kumari z Patan
Patan Kumari, inaczej zwana jako Patan Kumari lub Ratnapuri, mieszka w Patan Kumari Ghar w Patanie. Patan Kumari jest również mniej izolowana od społeczeństwa niż jej odpowiednik z Katmandu, jednak nie jest tak swobodna jak Bhaktapur Kumari. Jej rola jest podobna do roli innych Kumarich – uczestnictwo w uroczystościach religijnych i obdarzanie błogosławieństwem.
Pomimo różnic w codziennych rutynach i praktykach, wszystkie trzy Kumari pełnią podobny duchowy cel, reprezentując boskość i czystość w społeczeństwie, której używa jako naczynia dla jego duchowych pragnień i błogosławieństw.
Życie po byciu Kumari
Gdy Kumari osiągnie dojrzałość płciową, następuje tzw. „bóstwo zwolnione”. Pod koniec królewskiej kadencji, dziewczyna jest poddawana specjalnej ceremonii, która symbolizuje powrót do normalnego, śmiertelnego życia. Po tej ceremonii, zostaje wybrana nowa Kumari.
Krytyka i kontrowersje
Praktyka Kumari jest tematem debat i krytyki. Wielu argumentuje, że ta tradycja łamie prawa dziecka, izolując młode dziewczynki od rutynowego życia, edukacji i towarzystwa rówieśników. W 2008 r. Sąd Najwyższy Nepalu orzekł, że praktyka Kumari nie jest niezgodna z prawami człowieka, pod warunkiem, że prawa i dobrostan dziewcząt będą chronione.
Mimo kontrowersji, praktyka Kumari jest ważną częścią religii i kultury w Nepalu. Jest złożonym fenomenem, który łączy wierzenia, tradycje, tożsamość oraz codzienność wielu społeczności, przynosząc im nadzieję i poczucie boskiej obecności w ich życiu.
