Nazwa antybiotyk pochodzi od greckich słów: anti – przeciw i bios – życie. Pierwszy lek z tej grupy odkryto w 1928 roku, kiedy to szkocki lekarz i mikrobiolog sir Aleksander Fleming potwierdził bakteriobójcze działanie penicyliny.
Po raz pierwszy antybiotyki zastosowano na szeroką skalę podczas II wojny światowej. Uratowały one życie wielu alianckim żołnierzom.
Współczesna medycyna oferuje pacjentom szeroką gamę antybiotyków o zróżnicowanym spektrum działania przeciwbakteryjnego. Antybiotykoterapia, tak jak każda forma leczenia, ma swoje plusy i minusy.
Niepożądanym skutkiem zastosowania antybiotyków jest ich właściwość niszczenia nie tylko drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także prawidłowej flory bakteryjnej ustroju, co w konsekwencji prowadzi do zaburzenia naturalnej biocenozy przewodu pokarmowego, pochwy czy dolnego odcinka cewki moczowej kobiety. – informuje dr. n. med Jacek Tomaszewski z Kliniki Ginekologii Akademii Medycznej w Lublinie.
Lekarze świadomi niekorzystnych działań, jakie może wywołać kuracja antybiotykami, zalecają jednoczesne stosowanie probiotyków – specjalnie wyselekcjonowanych kultur bakteryjnych lub drożdży, najczęściej pałeczek kwasu mlekowego (Lactobacillus). Probiotyki (gr. pro bios – dla życia), które w 1965 roku wprowadzili w świat medycyny Lilly i Stillwell, podawane drogą doustną lub wprowadzone bezpośrednio do określonego narządu mają wywierać korzystny wpływ na organizm gospodarza poprzez poprawę i/lub przywrócenie zaburzonej równowagi mikrobiologicznej.
