Eozynofilia to przypadłość, która może przybierać różne postacie: łagodną, umiarkowaną i ciężką, a także pierwotną oraz wtórną. W jaki sposób rozpoznaje się chorobę, jakie są jej objawy oraz jak można ją leczyć?
Eozynofilia – co to jest?
Eozynofilią nazywa się wzrost liczby eozynofili ponad wartość uznaną za normę. Czym są owe eozynofile? To jeden z elementów układu odpornościowego. Odpowiadają między innymi za zwalczanie infekcji pasożytniczych, udział w reakcjach alergicznych oraz w procesach odpowiedzi immunologicznej na różnego rodzaju choroby bakteryjne i wirusowe. Szacuje się, iż przy łagodnej odmianie ich liczba ulega zwiększeniu od 500 do 1500/uL, natomiast przy umiarkowanej od 1500 do 5000/uL. Jeśli wartość eozynofili we krwi obwodowej przekroczy 5000/uL, wówczas mówimy o ciężkiej odmianie choroby.
Eozynofilia – jakie są objawy?
Objawy wiążące się z tą przypadłością w dużej mierze uzależnione są od przyczyny powstania problemu. Eozynofilia najwięcej negatywnych skutków ujawnia wówczas, gdy ilość eozynofili przekracza 5000/uL. Wtedy może doprowadzić nawet do uszkodzeń narządowych.
Osoby zmagające się z eozynofilią często odczuwają zmęczenie i spadek apetytu. Czasem występuje także gorączka, poty i utrata wagi. Niekiedy zdarzają się objawy skórne w postaci zaczerwienienia lub pokrzywki. Choroba w niektórych przypadkach oddziałuje również na układ krążenia oraz przewód pokarmowy. Najczęściej jednak pacjenci aż do chwili rozpoznania nieprawidłowości w swoim organizmie nie uskarżają się na żadne dolegliwości.
Eozynofilia – jak się leczy?
O podwyższonej liczbie eozynofili można dowiedzieć się poprzez przeprowadzenie morfologii krwi. To powszechne badanie, które wykonywane jest z wielu powodów. Wykrycie zbyt dużej liczby eozynofili wiąże się w koniecznością odbycia specjalistycznej konsultacji lekarskiej. Doktor może zdecydować się na skierowanie pacjenta na dodatkowe badania – CRP, OB, LDH lub takie, dzięki którym będzie można ocenić prawidłowe działanie wątroby i nerek.
Eozynofilia w większości przypadków ulega samoistnemu cofnięciu, a stan pacjenta poprawia się. W procesie leczenia należy skupić się zwłaszcza na kuracji pierwotnej przyczyny. Jeśli zostanie ona zdiagnozowana we właściwy sposób, wysoki poziom granulocytów kwasochłonnych będzie ulegać stopniowemu zmniejszaniu. Ilość eozynofilów uzależniona jest głównie od zaawansowania choroby lub stopnia inwazji ciał obcych.
Leczenie choroby podstawowej powinno odbywać się po konsultacji z właściwym specjalistą. W zależności od dolegliwości pacjent powinien więc spotkać się z alergologiem, dermatologiem, internistą, onkologiem, pulmonologiem lub hematologiem. Warto działać jak najwcześniej po rozpoznaniu nieprawidłowości, ponieważ pozwoli to uniknąć przykrych dla naszego organizmu konsekwencji.
Więcej o tym, czym jest eozynofilia, przeczytasz tutaj.
Artykuł partnera
