Irena Szewińska to polska lekkoatletka, siedmiokrotna medalistka olimpijska, trzykrotna mistrzyni. Wśród kobiet sportu była niewątpliwie jedną z najjaśniejszych gwiazd. Kilka dni temu „Przegląd Sportowy” okrzyknął ją mianem Sportowca 100-lecia. Wygrała także w kategorii „Olimpijczyk letni 100-lecia”. Choć 29 czerwca miną trzy lata od jej śmierci, nadal jest w pamięci mnóstwa fanów sportu i nie tylko.
Irena Szewińska – początki
Polska lekkoatletka przyszła na świat 24 maja 1946 roku. Pochodziła z rodziny żydowskiej (w młodości nazywała się Irena Kirszenstein). Urodziła się w Leningradzie, czyli dzisiejszym Petersburgu, jednak wraz z rodzicami bardzo szybko przenieśli się do Warszawy. To tam rozpoczęła swoją przygodę ze sportem.
W wieku 14 lat rozpoczęła treningi lekkoatletyczne. Dwa lata później odnosiła już sukcesy – zdobyła pierwsze medale mistrzostw Polski młodzików.
Jej trenerem został Jan Kopyto – finalista igrzysk olimpijskich z Melbourne. Nic więc dziwnego, że długonoga Szewińska bardzo szybko rozwinęła swój talent. Biegała, skała wzwyż i w dal. W wieku 18 lat wzięła udział w europejskich igrzyskach juniorów w Warszawie. Zdobyła 3 złote medale. Nie było wątpliwości. Rodziła się legenda.
Międzynarodowe sukcesy
Niedługo później Irena Kirszenstein znalazła się w reprezentacji Polski na igrzyska olimpijskie w Tokio. Indywidualnie wywalczyła dwa srebrne medale – w biegu na 200 metrów i skoku w dal. Z kolei wraz z koleżankami zdobyły złoto w sztafecie sprinterskiej. Mało tego, poprawiły dotychczasowy rekord świata. Młody wiek nie przeszkadzał sportsmence w rywalizacji z najlepszymi, bo bardzo szybko okazało się, że to właśnie ona do najlepszych należy.
Wielkie sukcesy w mistrzostwach Europy, a później na kolejnych igrzyskach sprawiły, że Irena Kirszenstein była na ustach całego sportowego świata. Z powodzeniem łączyła karierę lekkoatletyczną i studia ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Wyszła za mąż za Janusza Szewińskiego – również lekkoatletę, a później fotoreportera sportowego i trenera. Miała przerwę spowodowaną ciążą, ale po narodzinach syna bardzo szybko wróciła do sportu. Jej wyniki nadal imponowały. W sumie dorobiła się siedmiu olimpijskich medali – trzech złotych, dwóch srebrnych i dwóch brązowych.
Koniec ze sportem i… co dalej?
Po około 20 latach kariery sportowej Irena Szewińska porzuciła lekkoatletykę. Nadal pozostała jednak w świecie sportu. Przez niemal 30 lat była członkinią Zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, z czego 12 lat jako prezeska. Ponadto zajmowała stanowisko wiceprezeski w Polskim Komitecie Olimpijskim, a od 1998 roku zasiadała w radzie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.
Irena Szewińska udzielała się nie tylko w świecie sportu. Była członkinią Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W 2005 roku należała do wyborczego Komitetu Honorowego Lecha Kaczyńskiego. Z kolei 10 lat później czynnie popierała Bronisława Komorowskiego w walce o fotel prezydencki.
W ostatnich latach życia cierpiała na nowotwór. Zmarła 29 czerwca 2018 roku, przegrywając walkę z chorobą.
Sportowiec 100-lecia: Irena Szewińska
Z okazji 100-lecia „Przeglądu Sportowego” magazyn przygotował specjalny Plebiscyt, w którym uhonorowano najlepszych polskich sportowców. W głównej kategorii na najwybitniejszego sportowca ostatniego 100-lecia zwyciężyła Irena Szewińska. Nagrodę w imieniu zmarłej lekkoatletki odebrali jej synowie i mąż.
– Ta nagroda jest ukoronowaniem całej kariery mojej mamy – podkreślił Andrzej Szewiński, polski siatkarz i polityk.
Sportsmenka pokonała Adama Małysza, który ostatecznie uplasował się na drugim miejscu. Dzieliło ich zaledwie kilkaset głosów, ale ostatecznie kibice zdecydowali się wyróżnić polską rekordzistkę pod względem medali w letniej olimpiadzie. Na trzecim miejscu, ze znacznie mniejszą ilością głosów, znalazł się Robert Lewandowski. Z kolei tuż za nim wyróżniono Kamila Stocha oraz Tomasza Golloba.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Eliza Pomianowska
