„Melanżeria” to wciągająca historia relacji przyjaciół, w których pozornie beztroskie i frywolne życie wkrada się tragedia.
Melanżeria to imprezowo-towarzyska gra karciana, podczas której wyłania się prawdziwa gwiazda imprezy. Na początek każdy z graczy otrzymuje taką samą liczbę punktów, które podczas gry może jednak stracić. Wygrywa ten, któremu uda się do końca gry zachować najwięcej punktów – reszta graczy do końca imprezy musi spełniać jego zachcianki.
Nowa powieść Anny Klary Majewskiej „Melanżeria” to historia trójki przyjaciół, których beztroskie i frywolne życie zakłóca tragedia. Do tej pory szafowali swoimi punktami w codziennej grze, pozwalali sobie na lekkomyślność, trwonienie szans, blichtr i życie ponad stan. Aż nastąpiło gorzkie otrzeźwienie.
Iza urodziła się na Podlasiu, matka wybrała jej imię na część Izabeli Łęckiej (tej filmowej, nie
powieściowej) i oddała pod opiekę dziadkom, ojciec zapił się na śmierć. Przyrzekła sobie, że nie będzie harować na parówkową i swetry z lumpeksu – miała zostać lekarką, ale przerwała studia i jak wielu jej równolatków na początku transformacji pojechała szukać szczęścia w Warszawie. Tam poznała Anitę, „placówkowe dziecko”. Anita od zawsze miała wszystko, a czego nie miała, potrafiła zdobyć. Nie musiała zabiegać o zainteresowanie mężczyzn, dobrze wyszła za mąż, co nie przeszkodziło jej w prowadzeniu bujnego życia pozamałżeńskiego. Podczas przygotowań do ślubu Anity i Jerzego dziewczyny poznają Tomka, wówczas wedding planera z wielkimi ambicjami, wokół którego ogniskuje się cała opowieść. Tomek jest synem księgowej i milicjanta, co niezmiennie go dziwiło: jak to możliwe, że on – esteta i elegant – jest dzieckiem tak pospolitej pary. Plotki o jego orientacji pojawiły się już w szkole średniej, już wtedy ktoś napisał na ścianach w toalecie TOMEK TO PEDAŁ, i to była prawda, Tomek jest gejem.
Na kartach powieści jak w kalejdoskopie przewijają się kolejne epizody burzliwego życia trójki przyjaciół rozciągające się na przestrzeni czterdziestu lat. Akcja rozgrywa się w dwóch planach czasowych. W maju 2013 roku Tomek z niepokojącymi objawami trafia do szpitala. Kolejne etapy jego choroby a wreszcie walki o życie poznajemy z smsów wymienianych z Izą, która właśnie staje przed dylematem, czy przedstawić poznanego w Paryżu młodego, czarnoskórego kochanka matce. Współczesne problemy bohaterów przeplatane są lapidarnymi, fotograficznymi wręcz wspomnieniami z ich życia. Krótkie, oznaczone datą epizody z dzieciństwa, młodości i dorosłości zbiegają się w chwili, gdy Tomek, Iza i Anita
staną w cieniu nadchodzącej tragedii. Wyrywkowe elementy biografii, niemal pocztówkowe i nieostre wspomnienia – wakacje w wojskowym ośrodku nad morzem, krzywo przyszyta tarcza na szkolnym mundurku, kradzież chińskiej kolorowej gumki z piórnika koleżanki, inicjacje seksualne, pogoń za sukcesem, karierą i miłością – wszystko to tworzy pełną, dojrzałą opowieść o nieprzewidywalności życia i zaskakujących konsekwencjach ludzkich decyzji.
Moja książka jest jak pralinka z cierpkim nadzieniem. Szybko i przyjemnie rozpływa się w ustach, ale jednak smakuje gorzko. To opowieść o ludziach, którzy chcieli podbić świat, a ledwie dobili do „warszawki”. O pogoni za blichtrem i wygodnym życiem, o zmarnowanych szansach, kłamstwie i konfrontacji ze śmiercią. I o dwu wielkich tabu – seksualnej odmienności i „nieeleganckich” chorobach – sprawach, których nie da się ukrywać wiecznie.
– Anna Klara Majewska Anna Klara Majewska – pisarka, dziennikarka i felietonistka, córka nieżyjącej już znanej fotografki, Zofii Nasierowskiej, i reżysera, Janusza Majewskiego. Autorka poradnika „Jak dobrze wyjść za mąż po czterdziestce” i „Sekretów” napisanych wspólnie z Hanną Bakułą i Anną Ibisz.
W wieku trzydziestu pięciu lat wyprowadziła się z synem na Majorkę, gdzie spędziła ponad dwa lata. Efektem tego pobytu są dwie bestsellerowe powieści „Rok na Majorce” i „Powrót na Majorkę”, którymi zdobyła dużą popularność wśród czytelniczek.
Fot. Rafał Bierzanek
