Dla wielu z nas trencz jest nieodłącznym elementem stylizacji w chłodniejsze dni. Niemal każda marka ma go w wiosennej lub jesiennej kolekcji. To świetnie podkreślający sylwetkę płaszcz z dwurzędowym zapięciem i szerokim paskiem z klamrą. Jaką drogę pokonał od powstania do naszych szaf?
Pierwotne zastosowanie płaszcza
Można powiedzieć, że sama nazwa tego elementu garderoby wskazuje nam jego pierwszą funkcję, bowiem trench w języku angielskim oznacza okop na linii frontu. W 1901 roku Thomas Burberry zaprojektował płaszcz dla armii brytyjskiej. Sięgał za kolano lub do kostek, był wykonany z garbadyny, nieprzemakalnego i wiatroszczelnego materiału, dzięki czemu chronił przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Miał głębokie kieszenie, w których żołnierze nosili mapy, metalowe klamry w kształcie litery D, które służyły do przenoszenia granatów oraz pagony, na których widniały stopnie wojskowe. Po wojnie trencz chętnie nosili angielscy arystokraci. Od 1920 roku w płaszcze wszywano podszewkę w charakterystyczną, czerwono-beżowo-czarną kratę Burberry.
Trencz w Hollywood
Popularność przyniosły mu lata 40. Miała wtedy miejsce premiera filmu „Casablanca”, w którym główny bohater, grany przez Humphreya Bogarta, występował właśnie w trenczu. Krój lansowały również inne gwiazdy kina, jak Elizabeth Taylor, Marlena Dietrich czy Brigitte Bardot. Hitem stał się jednak w latach 60., dzięki filmowi „Śniadanie u Tiffany’ego”, a konkretniej scenie pocałunku Holly i Paula, granych przez Audrey Hepburn i George’a Pepparda. Płaszcz zyskał miano klasycznego i dziś nosimy go zarówno do wieczorowych kreacji, jak i codziennych stylizacji.
Współczesny trencz
Obecnie płaszcze zazwyczaj mają długość do kolan. Coraz częściej pojawiają się w wielu wersjach kolorystycznych. Marki, poza klasycznymi beżami, oferują nam granaty i czernie, khaki, czerwienie, a nawet wielobarwną kratę. Trencz jest bardzo uniwersalny. Możemy nosić go zarówno w zestawie z podkreślającą talię sukienką i szpilkami, jak i casualowej stylizacji z jeansami i sneakersami.
Justyna Grochowska
