Bruce Willis otrzymał smutną diagnozę. Nie jego chorobę nie ma lekarstwa

W zeszłym roku Bruce Willis ogłosił zakończenie kariery. Jak podejrzewano, powodem odejścia aktora ze świata show-biznesu miał być jego stan zdrowia. Podobno gwiazdor miał problemy z zapamiętywaniem dialogów, a jego bliscy przekazali wtedy informację o tym, że cierpi on na afazję. To zaburzenie funkcji językowych, charakteryzujące się utratą mowy oraz jej rozumienia. Niestety, w ciągu ostatnich miesięcy aktor jeszcze bardziej podupadł na zdrowiu. Teraz okazało się, że u Bruce’a Willisa zdiagnozowano otępienie czołowo-skroniowe.

Zobacz także: Bruce Willis kończy karierę. Powodem jest poważna choroba

Bruce Willis cierpi na demencję

O nowej diagnozie Willisa napisała na Instagramie jego była żona, Demi Moore.

– Odkąd na wiosnę 2022 ogłosiliśmy, że Bruce cierpi na afazję, jego stan się pogorszył. Aktualnie mamy nową, konkretniejszą diagnozę: otępienie czołowo-skroniowe – napisała aktorka. – Niestety, problemy z komunikacją są jedynie jednym z symptomów choroby, z którą Bruce musi się zmagać. Chociaż jest to bolesne, otrzymanie jasnej diagnozy przyjmujemy z ulgą.

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

Post udostępniony przez Demi Moore (@demimoore)

W dodatkowym oświadczeniu rodzina aktora podzieliła się także smutnymi wieściami dotyczącymi terapii.

– Obecnie nie istnieją metody leczenia tej choroby. Mamy nadzieję, że zmieni się to w następnych latach.

Czym jest otępienie czołowo-skroniowe?

Otępienie czołowo-skroniowe to choroba naurodegeneracyjna, w której dochodzi do zaniku neuronów oraz zmian zanikowych w płatach czołowych oraz przednich częściach płatów skroniowych. Ponieważ choroba ta postępuje powoli, często na początku pozostaje niezauważona. W odróżnieniu od innych form demencji, chory na początku rzadko ma poważne problemy z pamięcią. Cierpi natomiast na zaburzenia zachowania i mowy. Do tego mogą pojawić się zmiany osobowości i trudności z kontrolowaniem emocji. Pacjent zaczyna zapominać o codziennych czynnościach fizjologicznych, w tym o spożywaniu pokarmu, piciu czy utrzymywaniu higieny. Zwiększa się również skłonność chorego do używek.

Niestety, choroba ta nie jest wyleczalna. W terapii stosuje się natomiast leki mające złagodzić występujące objawy.