Pop-art to prąd artystyczny w sztuce, który zaczął się rozwijać tuż po II wojnie światowej. Wywodzi się od ekspresjonizmu. Jako termin po raz pierwszy użyto go natomiast w tekście krytyka sztuki Lawrence’a Alloway’a opublikowanym na łamach „Przeglądu Architektonicznego” w 1952 roku. Alloway opisał nim obrazy, które ilustrowały powojenny wybuch konsumpcjonizmu.
Pop-art, czyli… Warhol?
Gdy większość ludzi słyszy termin „pop-art”, od razu kojarzy go z Andym Warholem. I słusznie. Warhol bezsprzecznie uchodzi za najwybitniejszego przedstawiciela tego prądu sztuki współczesnej. Niemniej nie jest jedyny.
Gdy człowiek interesujący się sztuką słyszy „pop-art”, myśli: Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Jasper Johns i nie tylko. Te dwa wymienione nazwiska należą do również wybitnych przedstawicieli nurtu. I podobnie jak w przypadku Warhola, za ich prace kolekcjonerzy, a także inwestorzy płacą krocie.
Artyści nurtu pop-art, których warto poznać
Jednak, co ciekawe, istniało (lub wciąż istnieje) wielu artystów, którzy co prawda pozostają w cieniu Warhola (czy Lichtensteina), ale również mają do zaproponowania ciekawe pomysły opakowane w oryginalną formę. Kilka lat temu portal ArtNet News przygotował listę 10 najbardziej niedocenianych i najciekawszych reprezentantów pop-artu na bazie wystawy The Walker Art Center z Minneapolis. Przytaczamy więc to zestawienie.
1. Antônio Henrique Amaral (1935–2015)
Zmarły kilka lat temu Amaral przez wiele lat był skonfliktowany z władzami swojego ojczystego kraju: Brazylii.
Gdyby chcieć jednym zdaniem – i z przymrużeniem oka – opisać jego twórczość, trzeba by napisać: Warhol malował zupki w puszkach, a on banany. Oczywiście, byłoby to zbyt daleko idące uproszczenie jego artystycznej twórczości, niemniej w punkt oddawałoby styl Amarala.
2. Evelyne Axell (1936–1972)
Belgijska feministka, która chwyciła za pędzel. Znana głównie z wielokrotnie cenzurowanego obrazu przedstawiającego dziewczynę w niezwykle sugestywny sposób liżącą loda.
3. Rosalyn Drexler (1926–)
Obecnie 94-letnia artystka, która umie w bardzo oryginalny sposób ująć ludzkie postaci na płótnie. Spełnia się także w innych dziedzinach sztuki popularnej – pisze scenariusze do filmów i seriali.
4. Erró (1932–)
Jego prawdziwe nazwisko brzmi Guðmundur Guðmundsson – nic dziwnego, że używa tak prostego pseudonimu… Wiele jego komiksowych plansz zachwyca kompozycją, a także swoją złożonością.
5. Jirí Kolár (1914–2002)
Poeta, pisarz, tłumacz, rysownik – człowiek renesansu! Dawna Czechosłowacja dała pop-artowi nie tylko Warhola. I chociaż Kolár znany był przede wszystkim ze swej literackiej twórczości, to warto także zerknąć na jego surrealistyczne kolaże.
6. Anna Maria Maiolino (1942–)
Włoszka, dla której prawdziwa kariera zaczęła się w 1967 roku od wystawy pt. „Nowy brazylijski obiektywizm”. Była ona również początkiem globalnego ruchu o tej samej nazwie.
7. Kojima Nobuaki (1935–)
Nobuaki to niezwykle oryginalny artysta z Japonii. Niektóre z jego rysunków, a także rzeźb mogą bulwersować. Znany głównie z tego, że ma stałą ekspozycję w nowojorskim Museum of Modern Art, do której pozował sam Jasper Johns.
8. Dalila Puzzovio (1945–)
Artystka, która zarabiała na życie, projektując odzież, a także obuwie. Nic dziwnego, że jej najbardziej znane dzieło to po prostu dwa wielkie sandałki na platformach.
9. Yokoo Tadanori (1936–)
Co by było, gdyby ktoś spróbował skrzyżować tradycyjny japoński rysunek ze szkołą amerykańskiego plakatu, dorzucił indyjskie klimaty i okrasił to wszystko krzyczącymi kolorami? Odpowiedź znajduje się na grafikach autorstwa Tadanoriego. Jest on jednym z niewielu japońskich twórców, którzy mieli indywidualną wystawę w nowojorskim Museum of Modern Art.
10. Jana Želibská (1941–)
Rodaczka Warhola utrzymuje, że nie należy jej klasyfikować jako artystkę pop-art. Niemniej przyznaje, że czerpała z tego nurtu. Bardzo często chwyta się fotografii, a także performance’u. Jej sztuka jest bardzo hermetyczna oraz trudna w odbiorze.
Autor:
Portal Skarbiec.biz S.A. największy, niezależny serwis o prawie, finansach i gospodarce.
