Andy Warhol to bez wątpienia najlepiej rozpoznawalny artysta XX wieku. Jego twórczość podbiła nie tylko muzea, galerie, ale i popkulturę. Trudno wyobrazić sobie dziś, jak wyglądałby świat, gdyby nie dzieła Warhola – słynne przedstawienia puszek zupy Campbell’s, kolorowe grafiki ukazujące twarz Marylin Monroe czy autoportrety artysty. „Dolar” to unikat skupiający się na jednym z ulubionych motywów artysty – temacie pieniądza i konsumpcji.
„Zarabiać pieniądze to sztuka, pracować to sztuka, ale robić dobre interesy – to sztuka największa” – twierdził Warhol. Praca przedstawia symbol amerykańskiej waluty, ale jakby wybrakowany, nie do końca wypełniony farbą. Dzieło posiada unikatowy numer nadany mu przez Andy Warhol Foundation. Jego wartość szacuje się między 500 a 800 tysięcy złotych, jednak podobne prace potrafiły w Stanach Zjednoczonych przekraczać kwoty miliona dolarów.
Zupełnie inny wydźwięk od dzieła Warhola ma praca Władysława Strzemińskiego. To – zarówno w formie, jak i treści – ważny zapis polskich losów. Strzemiński w latach 20. i 30. XX wieku uchodził za jednego z najważniejszych twórców awangardy. Praca „Człowiek i domy” z cyklu „Białoruś Zachodnia. Człowiek i pejzaż z domami (Człowiek i domy, Domy i człowiek)” pochodzi z późniejszego okresu jego twórczości, powstała w roku 1939. Wojenna twórczość pozwala inaczej spojrzeć na całokształt pracy artysty. Zawiera się w niej bowiem nie tylko geniusz twórcy, ale i jego losy. Czas wojny i okupacji były źródłem ograniczeń oraz przeszkód, które stanęły na drodze artystycznego rozwoju malarza. Podobnie jak innym twórcom w tym okresie, Strzemińskiemu brakowało możliwości, a przede wszystkim środków, by tworzyć na płótnie. W latach 1939-40 przez około 9 miesięcy rodzina mieszkała w Wilejce, w prymitywnej, niedużych rozmiarów izdebce. Do tego doświadczenia nawiązuje „Człowiek i domy”.
Tak samo z ważnym okresem w twórczości Wojciecha Fangora jest związana jego „Kompozycja abstrakcyjna” z 1970 roku. Początek lat 70. był dla artysty momentem zwrotnym w karierze. Po spektakularnym sukcesie na artystycznej arenie międzynarodowej (m.in. wystawa w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku), kiedy jego wielkoformatowe, op-artowe płótna były już rozpoznawane przez krytyków i odbiorców sztuki, Fangor postanowił powrócić do tworzenia prac na papierze. To medium, z którym związane były początki jego artystycznej kariery. W tym okresie tworzył delikatne formy przypominające poruszające się płaszczyzny żywego organizmu, delikatne w kolorze i w fakturze rysunki intrygujące odbiorcę i zachęcające go do interakcji. Taka też jest „Kompozycja abstrakcyjna”.
Na wystawie „Sztuka Współczesna. Prace na papierze” można zobaczyć ponad siedemdziesiąt prac stworzonych przez wybitnych twórców. „Femme assise” Jana Lebensteina z 1968 roku to jeden z ciekawych przykładów zwrotu artysty ku sztuce figuratywnej. „Intro Vocat” Zbigniewa Makowskiego zwraca uwagę ze względu na pochodzenie – należała ona do kolekcji Barta N. Stephensa – attaché kulturalnego w Amerykańskiej Ambasadzie w Warszawie. Zobaczymy także prace m.in. Andrzeja Wróblewskiego, Jerzego Nowosielskiego, Tadeusza Kantora, Zbigniewa Beksińskiego i Magdaleny Abakanowicz.
Wystawa „Sztuka Współczesna. Prace na papierze” jest dostępna w Domu Aukcyjnym DESA Unicum na ul.Pięknej 1A w Warszawie. Można ją oglądać do 21 listopada 2019, kiedy to wszystkie dzieła zostaną zlicytowane.
