Współczesne mozaiki ceramiczne urozmaicają wykończenie łazienki. Są piękne, przełamują monotonię podstawowych płytek, uzupełniają wystrój, podkreślają odrębność różnych stref pomieszczenia i eksponują architektoniczne elementy. Świetnie sprawdzają się przy wykańczaniu niewielkich powierzchni.
Kiedyś mozaikę układano kostka po kostce, co znacznie podnosiło koszty i wydłużało czas pracy, a w dodatku wymagało znalezienia naprawdę dobrego fachowca. Na szczęście pojawił się rewolucyjny pomysł umieszczenia jej na siatce – w ten sposób mocuje się mozaikę do ściany większymi panelami. W razie potrzeby łatwo je przyciąć, nie uszkadzając ceramiki.
Kwadraty, łezki, plastry miodu
Mogłoby się wydawać, że era przemysłowa wyparła mozaikę ze świata wnętrz i architektury. Na szczęście technologia się rozwija, a wraz z nią mozaika. Współcześni producenci ceramiki potrafią zrobić nie tylko efektowne oraz wytrzymałe wielkoformatowe kolekcje, ale i drobne, skomplikowane wzory. Mogą tworzyć płytki o kształcie kwadratu, prostokąta, ale też sześciokąta lub z arabeską. Pozwala to na dużą swobodę w projektowaniu własnej łazienki.
Kamień, ceramika i plastikowe nakrętki
Do tworzenia mozaiki używano, i do dziś się używa, różnorodnych materiałów.
Od otoczaków aż po współczesną ceramikę i tak zaskakujące elementy, jak potłuczone naczynia, znaczki pocztowe czy nakrętki od plastikowych butelek. W dzisiejszych łazienkach zdecydowanie króluje mozaika ceramiczna – duże możliwości łączy z trwałością i wygodą użytkowania.
Geometryczna doskonałość
Ludzkość swoje doświadczenia z mozaiką zaczynała właśnie od geometrycznych wzorów. Przez kolejne stulecia i tysiąclecia mozaika służyła do tworzenia wspaniałych obrazów czy portretów. Wyjątkiem były między innymi tereny, na których żyli muzułmanie, stosujący
się do zakazu tworzenia wizerunków żywych istot. Na przykładzie arabskich budowli można zobaczyć, że geometryczne wzory sięgają szczytów mozaikowej doskonałości.
Karciane motywy
Klasyką modnego stylu vintage są czarno-białe mozaiki. Znajdziemy je w Paryżu
i przedwojennych warszawskich kamienicach.
Źródło: Opoczno
