Artykuły, opowiadania, eseje i wiersze Vaclava Havla zawarte w tej książce w Polsce w większości pozostają nieznane. Powstawały na przestrzeni pół wieku. Przeczytamy tu o Hrabalu i innych czeskich pisarzach, o języku totalitaryzmu i ogłupiającej człowieka propagandzie, o teatrze, który przyczynił się do wybuchu czeskiej nowej fali filmowej, o sztukach samego Havla i o wielu innych zjawiskach składających się na twór zwany „kulturą”.
Gdy Havel pisze o literaturze, teatrze, filmie, jest w tym wiara, że sztuka potrafi uczynić życie bardziej przejrzystym, wyznaczyć mu perspektywę zrozumienia, a nawet porozumienia. I że gdy tylko znikną zewnętrzne naciski, będziemy w stanie dostrzec w nas samych możliwości, których istnienia nawet nie podejrzewamy – z przedmowy Andrzeja Wernera.
