Škoda 1100 OHC miała być pojazdem do długodystansowych wyścigów. Prace nad tym modelem w finałową fazę weszły w 1957 roku. Początkowo wyprodukowano dwa modele z odkrytym nadwoziem, a już w 1959 roku powstały dwa samochody typu coupé. Czerwony kabriolet należy teraz do kolekcji Muzeum Škody w Mlada Boleslav.
Škoda 1100 OHC i innowacyjne rozwiązania techniczne
Dwuosobowe sportowe auta zaczęto produkować wiosną 1956 roku. Zakładano, że za kierownicą ma zasiąść kierowca wyścigowy. Pierwszy samochód, który wyjedzie z fabryki miał wyruszyć w 24-godzinny wyścig Le Mans. Model 1100 OHC oparto na ramie rurowej, wykonanej z zespawanych ze sobą cienkościennych rur stalowych. Modele Škoda Sport i Supersport wykorzystywały zmodyfikowaną wersję wytrzymałego podwozia z modelu 1101. Ładunek rozłożono równomiernie na obie osie, by osiągnąć jak najlepszą obsługę. Sprzęgło, pięciobiegową skrzynię biegów oraz skrzynię rozdzielczą zainstalowano z tyłu, gdzie tworzyły spójną jednostkę montażową.
Na układ napędowy składa się montowany wzdłużnie czterocylindrowy silnik rzędowy z podwójnym zapłonem i dwa wałki rozrządu znajdujące się w głowicy cylindrów. Miał objętość 1089 cm3, dzięki czemu wytworzył moc 68 kW (92 km) przy 7700 obr./min (maksymalna prędkość wynosiła 8500 obr./min). Początkowo silnik był napędzany wysokooktanowym paliwem lotniczym. Istotną rolę odegrało również zawieszenie kół. Z przodu zamontowana była trapezoidalna oś wahacza, a tylne koła, oddalone od siebie o 2200 mm zainstalowano na osi wahadłowej z wahaczami wleczonymi. Układ kierowniczy był precyzyjny i bezpośredni, co pokazywała między innymi możliwość zdjęcia trójramiennej kierownicy, która ułatwiała wejście do pojazdu. Kolejny nowoczesny element to drążek skrętny 15-calowych kół szprychowych.
Samochód, dzięki zastosowaniu tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym GRP o długości 3880 mm, szerokości 1430 mm i wysokości 964 mm, był bardzo lekki – ważył zaledwie 583 kilogramy. To pozwoliło na osiągnięcie konkurencyjnego przyspieszenia i maksymalnej prędkości wahającej się od 190 do 200 km/h.
Natychmiastowy sukces
Mimo że Škoda mogła konkurować jedynie z krajami komunistycznymi, a plany udziału w wyścigu Le Mans nie doszły do skutku premiera auta spotkała się z dużym powodzeniem. Pod koniec czerwca 1958 doświadczony kierowca Miroslav Fousek wygrał wyścig na miejskim torze w Mladá Boleslav. W kolejnych latach za kierownicą tego modelu zasiedli kierowcy rajdowi, tacy jak Václav Bobek Sen., Václav Čížkovský, Josef Vidner i Jaroslav Bobek. Po dwóch modelach z otwartą karoserią GRP, które wyprodukowano na przełomie 1957 i 1958 roku, pojawiły się dwa bardziej przestronne warianty coupé z zamkniętym nadwoziem z blachy aluminium.
