Zastanawiamy się nad tym, czy przejście z jednego pokoju do drugiego nie spowoduje przeciążenia i uszkodzenia stóp, nie mówiąc już nawet o dłuższym spacerze. A jak jest naprawdę? Czy rzeczywiście trzeba całkowicie zrezygnować z ruchu? Na te pytania odpowiada ekspert programu Zdrowa ONA.
„Rzeczywiście część pacjentów uważa, że zespół stopy cukrzycowej jest przeciwwskazaniem do jakiegokolwiek wysiłku fizycznego. Inni przeżywają pewien dysonans – z jednej strony pacjenci z cukrzycą powinni ćwiczyć, a z drugiej przecież teraz stopy są tym miejscem newralgicznym. Nie wiedzą tak naprawdę, co mogą robić, a czego unikać. Oczywiście zawsze warto o tym porozmawiać z lekarzem czy pielęgniarką. Nawet pacjenci, którzy z powodu ran mają problemy z chodzeniem i muszą odciążać stopy, powinni wykonywać określone ćwiczenia. Jednym z problemów pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej jest niedokrwienie kończyn, a ćwiczenia mają na celu poprawić krążenie i co za tym idzie – przyspieszyć gojenie ran (jeżeli istnieją) czy zmniejszyć ból spoczynkowy nóg i wzmocnić mięśnie – mówi spec. piel. diabet. Mirosława Młynarczuk z Katedry i Kliniki Gastroenterologii i Chorób Przemiany Materii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Jakie ćwiczenia może wykonywać osoba z zespołem stopy cukrzycowej?
W przypadku pacjentów, którzy nie mają ran:
- Spacer, ruch marszowy, najlepiej 2 razy dziennie po 1 godzinie. Jeżeli tak długie spacery nie są możliwe ze względu na prowadzony tryb życia, pacjent powinien zastanowić się np. nad chodzeniem na piechotę do pracy, do sklepu itp. Osoby, które nie ćwiczyły do tej pory, powinny stopniowo przyzwyczajać organizm do ruchu, czyli zacząć np. od kilkuminutowego spaceru i wydłużać go do 1 godz. Ważne, żeby spacer był systematyczny.
- Ćwiczenia przy biurku, szafce, itp. Bardzo proste ruchy polegające na stawaniu na przodostopiu, podnoszeniu się i opadaniu. W tym czasie powinno się odczuwać spinanie mięśni łydek. Częstość wykonywania ćwiczeń: kilka razy dziennie po 30 ruchów.
