Dramatyczne okoliczności wydostania się z bolszewickiej Rosji za cenę, która, jak
przekonująco pokazuje Grzegorz Musiał, nie pozwoli już nigdy uzyskać spokoju. Pytanie –
czy Tamarze na życiowym spokoju zależało? Na ołtarzu sztuki składała ofiary, które
prowadziły do wyniszczenia. Była ona niebywałym kłębowiskiem sprzeczności. I świadkiem
epoki. Znała wszystkich wielkich artystów, którzy w okresie międzywojennym w Paryżu
mieszkali i do Paryża zjeżdżali: Pablo Picasso, André Gide, Jean Cocteau, Gertruda Stein,
Coco Chanel, Marlena Dietrich. Ekscentryczna Tamara w powieści Musiała to postać
absolutnie niepodległa, skrajnie odważna, swoją niezależnością często raniąca najbliższych.
Łempicka demaskuje mielizny części paryskiej bohemy znajdującej się pod urokiem i
wpływami sowieckiej Rosji, jednocześnie wchodzi w ten świat, nie potrafi sobie niczego
odmówić, a szczególnie narkotyków i zapładniających ją twórczo erotycznych podbojów, z
których łatwo się rozgrzesza. Grzegorz Musiał namalował postać, którą najpierw chcemy potępić, by za chwilę wielbić. Życie przegrane? Życie wygrane? Tę powieść trzeba koniecznie przeczytać.
Ja, Tamara. Grzegorz Musiał
Pierwsza, fascynująca powieść o największej polskiej malarce, Tamarze Łempickiej, tworzącej u schyłku XIX wieku. Genialne obrazy i arcybarwne życie. Podróże do Włoch, Niemiec, Ameryki.
