Pierwszą część wystawy stanowią fotografie sław, gwiazd i osobowości. To zdjęcia m.in. Marilyn Monroe w obiektywie jednego z najważniejszych fotografów świata mody i filmu, Miltona H. Greene’a pochodzące z kolekcji Grace Radziwiłł. Sesje fotografa ukazywały się w najbardziej prestiżowych magazynach modowych jak Vogue czy Harper’s Bazaar. Jak mało kto potrafił wydobyć kobiece piękno, wdzięk i elegancję. Green prywatnie był przyjacielem Marilyn Monroe. Udało mu się pokazać gwiazdę z zupełnie innej strony. Na zdjęciach artysty wizerunek Monroe daleki jest od portretu słodkiej, głupiutkiej blondynki. Za to przedstawiona jest na nich jako inteligentna, pełna poczucia humoru i wdzięku kobieta. Na ekspozycji zobaczymy również zdjęcia pokazujące największe sławy ekranu i muzyki jak Audrey Hepburn, Brigitte Bardot, Sophia Loren, Catherine Deneuve, Lisa Minelli, Jane Birkin czy Madonna. Wyjątkowy jest również akt Monroe wykonany przez fotografa Toma Kelley’ego. Zdjęcie zrobiono w 1949 roku. Przedstawia młodą aktorkę ponętnie pozującą, zupełnie nagą, na tle czerwonego aksamitu. Obraz, w tamtym czasie szokujący – obraz czystego seksapilu – był jednak również wyrazem gustu i wyrafinowania.
Roman Opałka był artystą, któremu udało się sfotografować czas. To sztuka, którą mogą poszczycić się nieliczni. Jego najbardziej znany projekt artystyczny – program 1965/1 -∞ (1965-2011) – nie byłby tym samym bez istnienia w nim fotografii. Tworzeniu obrazów, = zapisywanych rzędami kolejnych cyfr, towarzyszyło wykonywanie zdjęć twarzy artysty ukazujące oznaki starzenia się. Prezentowana na wystawie praca „DETAIL – 3898233” reprezentuje jeden z autoportretów artysty z tego cyklu. Twarz Opałki staje się ikoną, a każdy szczegół w niej dowodem na upływ czasu. Prace Romana Opałki biją rekordy cenowe naaukcjach. Jeden z serii obrazów liczonych sprzedał się za ponad 2,3 mln zł. Artysta jest również jednym z najbardziej popularnych polskich twórców współczesnych za granicą.
Wyjątkowy jest również autoportret Witkacego. Artysta uwielbiał wcielać się w różne postacie, grać i urządzać rozmaite maskarady. Było to częścią towarzyskich spotkań, nazywanych również „orgiami”, które odbywały się w Zakopanem w towarzystwie przyjaciół i znajomych artysty. Już w młodości Witkacy wystąpił na jednej z fotografii jako „Książę Devonshire”. Z kolei pod koniec swojego przedwcześnie zakończonego życia ukazał siebie na dwóch pastelowych autoportretach kolejno jako „Dr Jekyll” oraz „Mr Hyde”. Prezentowana na wystawie fotografia ukazuje Witkacego w roli mongolskiego władcy, który sprawować ma „sąd nad partaczami”. Sportretowany artysta patrzy prosto obiektyw, a jego zmrużone oczy tworzą sugestię skupienia i namysłu w celu wydania tytułowego „osądu”. Drugie prezentowane na wystawie zdjęcie przedstawia Witkacego z jego żoną Janiną.
Wyjątkową fotografią jest również praca z cyklu „Sztuka postkonsumpcyjna” Natalii LL. To najbardziej rozpoznawalne dzieło artystki, uznawane za symbol feminizmu XX wieku. Natalia LL fotografowała modelki – młode blondynki o lalkowatej urodzie, które w niejednoznaczny sposób konsumowały jedzenie takie jak banany, lody czy parówki. Powstały odważne, przesycone erotyzmem prace, uwiecznione na czarno-białych i barwnych odbitkach fotograficznych. W latach 60. i 70. artystka jako jedna z pierwszych w Polsce podjęła krytykę konceptualizmu, oskarżając go o zbytnie zracjonalizowanie i pomijanie cielesnej zmysłowości. W swoich pracach odnosi się także do ikonosfery kultury popularnej, często wiążącej konsumpcję z motywami erotycznymi.
